İSABELLA

Aile

Geçmişte 18. Yüzyılda yaşayan peterson ailesi tek kızıydı isabel 18 yaşındaydı. Çok mutlu bir hayatları vardı güzel bir ev, fazlasıyla pahalı kiyafetler, takılar, oyuncaklar, eşyalar vb.

İsabellanın gözünden 1795 y.

   Babam çok zengindi ama bu kadar parayı nasıl kazanıyor aklım almıyordu. Galiba patronu onu çok seviyordu. Yani sevmesi çok normal zaman farketmezsizin istediği saatte
onu çağırıyordu. Babam nasıl dayanıyordu anlamıyorum ben olsam şimdiye bırakırdım heralde yanında çalışmayı.

   Bir süre sonra babamın yüzünü göremez olduk. Annem babama karşı bu yüzden çok kızgındı. İşinden ayrılması gerektiğini ve burdan gitmemiz gerektiğini söylüyordu. İyi ama işinden ayrılırsa neden gitmek zorundayız ki anlamıyorum.
   
 
   Babam bir gün sabaha karşı eve geldi kapının sesiyle uyandım. Annemle bir şey tartışıyorlarıdı. Bende daha iyi duymak için odalarının kapısına kadar gittim. Babam gabrial diye birinin annemi mekanında ki işine  geri dönmesi gerektiğini söylüyordu. Eğer getirmezse onun gelip alıcağını söylemiş ve babama 1 gün müddet vermiş. Annem bunu duyunca babama bağırmaya başladı. Annem o adamın zamanında ona zorla fahişelik yapması için belge imzallattığını babamın ona aşık olduktan sonra gabriale yalvarması üzerine bu anlaşmayı sırf babamın yanında çalışması ve her isteğini yerine getirmesi üzerine babamla anlanlaştığını ama bu adamın hiç bir sözüne inanmadığını yalancı biri olduğunu  o zamandan itibaren  gitmek gerektiği  ama buna rağmen babamın hiç bir şey olmucağını söylemesi üzerine burda kaldıklarını söyledi. Ben bunları duyunca beynimden vurulmuşa döndüm babam nasıl olurda böyle bir adamın yanında çalışır aklım almıyordu. Niye bana hiç bir şey söylemediler ben nasıl bir ailede yaşıyorum aklım almıyordu. Bir anda içeri girdim. Babam beni görünce dondu kaldı. Babama annemi o adama vericek misin?  diye sordum. Babam tabikide hayır burdan gidicez ama ilk olarak yapmam gereken bir şey var dedi. Biraz durup bana bakıp özür dilerim dedi. Bize şimdiden hazırlanmaya başlamamız ertesi gün gece yarısı burdan gideceğimizi söyledi. Sonra da bi anda odadan çıkıp evden gitti.
  
  Annem ağlıyordu. Onun yanına gidip anneme merak etme her şey güzel olucak gabrialin onu almasına izin vermiceğimi söyledim. Annem bana bakıp bana kendisinden utandığını çok kötü bir anne olduğunu söyledi.
 
Ah anne senin hiç bir suçun yok ki utanması gereken varsa o da gabrial denen o adam sana bunları zorla yaptırdı.
 
   Annem genç yaşta hem yetim hem öksüz kalmıştı. Hayatta tek başınaydı. Zor zamanlar yaşadığını biliyordum ama hiç bunlardan bahsetmiyordu. Nedenini şimdi anlıyorum. Anlatmak istememesini de bana babamın onun için şansı olduğunu söylüyordu.
  

  Ailemin geçmişi görünüşe göre kötü ama önemli olan gelecek ve ben bunun kötü olmasına izin vermicem.
    
   Saatler ilerliyordu neredeyse gece yarısı olmak üzereydi. Babam hala ortada yoktu. Biz hazır bir şekilde onun gelmesini bekliyorduk.

    Babam sonunda geldi elinde bir çanta vardı. Bize hadi bir an önce burdan gidiyoruz dedi. Eşyaları alıp atlarımızdan birine yükledi. Burdan hemen tren garına gidip ordan amcamın yanına gidiceğimizi söyledi.  Tam ata binmek üzere evden çıkcakken  kapıda bir sürü adam belirdi. Babama kapıya çık pis hırsız  yoksa sonuçlarına katlanırsın diye bağırmaya başladılar.

   Çok Korkuyordum.  Babam yanıma gelip annemle beraber ata binip burdan gitmemiz gerektiğini söyledi. Anneme elindeki çantayı verip burda yeni bir hayat kuracak kadar para var bunu alın gidin burdan dedi. Ne yani bu parayı o adamdan mı çalmıştı bu yüzden mi bu adamlar kapıdaydı. Ben buna rağmen babama nedense kızamıyordum. Onun için sadece endişeliydim biz gidersek babama ne olucaktı.