"Işık,odanı topla ben çıkıyorum geç gelicem kızım. beni Bekleme." Her zamanki konuşmalarımızdan biriydi bu.Artık alışmıştım bunun Bi önemi yoktu.Fakat o gece her zamanki yaşanan olay yaşanmadı.Annem gece çalışıyordu,işe gitti ve gelmedi bekledim,bekledim,bekledim yok. Aslında uyurdum ama o gece ertesi günkü sınava çalışmam gerekiyordu bu yüzden sabahlamaya karar vermiştim. Annemin gelmemesinin üzerinden saatler geçti. Derken kapı çaldı ,annem geldi sanıp gittiğimde uzun boylu esmer bir genç vardı karşımda. Gecenin bu saatinde ne işi vardı? Kafamın içinde sorular dolanırken konuşmaya başladı "Bizi Ayla hanımın kızı için geldik.Takip edin lütfen" dedi. Gece yarısı annemin adını söyleyen birinin dediğini uygulayamazdım elbette. Fakat içime kurt düşmüştü bu yüzden üstüme montumu geçirip anahtarımı alıp çıktım. Bir arabaya bindim ve arabayı sürmeye başladı.Aynadan bana bakarak,"korkma yemicez seni" dedi.Gözlerimi devirdim.Zaten oldukça uykuluydum gideceğimiz yere kadar konuşmadım. Derken bir şey farkettim. Birden direksiyonu kırıp ıssız tenha bir caddeye girdi.Öfkeli bir tavırla "neden buraya getirdin beni?" Dedim. Tabi ya, hangi aptal tanımadığı bir insana inanıp arabasına biner? Çığlık atarken ön koltukta hiç bir hareketlenme olmadığını fark ettim. Çocuğun göz altları birden mosmor, gözleri resmen kapanıyordu koluna dokundum, buz kesiyordu. Ne yapacaktım, etrafta kimseler yoktu. Telefonumu çıkarmak için elimi cebime attım ama evde unutmuştum. Bağırmaya başladım ama kimse duymuyodu boğazım kısılmıştı. Pes edip oturduğum yere döndüm gözlerim karardı ve gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı, ve başım düştü, olduğum yerde bayılmıştım.
