AGIRÊ DILÊ MIN [TASLAKTA YAZILIYOR/DÜZENLENİYOR]

~Tanıtım~

Başlama tarihiniz🤍

🕊️
Bir ölüm bin acı.

Bir kanın dökülmesi üç ruhun gömülmesi.

Nefretin ve acının yuvası olan evliliğin zorluklar ile yürütülmesine zaman ilaç olacak mıydı?

Bilinmezdi.

Kahve hareler tüm acısını taşıyormuş gibiydi saf bir acı saf bir nefret vardı. Kara hareler ise saf bir intikam duygusu ve öfkeyi taşıyordu.

Derin bir nefretle bakıyordu birbirine Zeyna Şerhan ve Azad Bozdağ. Azad'ın dudaklarında tehlikeli bir gülümseme yer edinmişti.

"Ağabeyinin yarattığı cehennemine yanmak için hoş geldin Zeyna Şerhan!" genç adamın fısıltılı sesine ve tehlikeli tınısına rağmen sadece alay dolu bir gülüş sergilemişti Zeyna.

"O cehennem beni yakacağı kadar yakar Azad ağa!" genç kadının bu denli cesaretli olmasını yaşının verdiği küçüklüğe verip ettiği kelamları alaya vurdu.

"Senin yanacağın bir cehennem de yanan da olurum yakan da!" açık açık bu konağı ve hayatını zindan edeceğini söylüyordu genç ve güzel kadına Azad Bozdağ.

Fakat zaman öyle bir şeydi ki ileride ne olacağı bilinmezdi.

Zeyna'nın öfkeyle inip kalkan göğüs kafesine küçümser gibi bakışlar attı ve son kelamlarını dile getirip görmek istemediği kadını yalnız bıraktı.

"Ölmek için yalvaracaksın. Bu konakta asla sevgi görmeyeceksin, sevgisizlikten çürüyeceksin!" deyip genç kadına son kez uzunca baktı ve ardını dönüp odanın içerisinde olan banyoya doğru adımladı.

Duyduğu kelamları umursamamaya çalıştı zira sevgisizlikten çürüyecek olsa bile bu ancak bir daha hissedemeyeceği Yekta'nın sevgisi olurdu.

Sahi bir daha Yekta Bozdağ'ın sevgisini hissetmeyecek hasret kalacaktı değil mi?

Yüreği hatırladığı gerçekle sızım sızım sızlarken ne yapacağını bilemediğinden sessizliğe ve acısına sığınıp koltukta oturmuştu.

Altınları yavaş yavaş çıkarırken dolan gözlerine engel olamıyordu. Ayağı kalkıp yavaş adımlarla boy aynasına yaklaştı ve  uzunca bedenine baktı.

Simsiyah bir kaftan ve simsiyah bir tülbent.

Birde simsiyaha teslim edilen bir hayatı vardı.

Susup derin bir nefes aldı ve gelen su sesinden dolayı Azad'ın duşa girdiğini anlamıştı.

Ne yapacağını bilmeden yabancı olduğu oda da öylece durdu. Gözleri ile karanlık odayı uzunca bir süre izledi, Azad'dan uzak ve uyuyabileceği bir yer aradı.

Kocaman bir yatak ve orta boy da olan bir koltuk. Rahat uyuyamayacak olsa bile koltuğu tercih etmişti,dolaptan bir battaniye ve birde yastık çıkarıp koltuğa bırakmıştı.

Pijama takımı bulamadığından simsiyah kaftanı ile koltuğa kıvrılıp günün verdiği yorgunlukla gözlerini sıkıca yumup uyumaya çalıştı.

Dakikalar sonra Zeyna Şerhan kabuslar dolu bir uykuya dalıp gitmişken Azad Bozdağ yeni yeni duştan çıkıyordu.

Koltukta kıvrılıp uyuyan kadına karşı yüzünü buruşturup üstün de olan tişörtü çıkardı ve yatağa gelişi güzel bir şekilde uzandı.

Gözleri odasına yabancı olan genç kadına kaydı. Artık istemese bile bu kadın hayatında olacaktı ve her anında var olacaktı.

Gözlerini yumup sakin kalmaya çalıştı fakat Zeyna'nın varlığını hissettikçe öfkesi kat ve kat artıyordu.

Varlığını kabullenemediği kadınla bir ömür yaşayacaktı.

Belki de yaşayamayacaktı.

Zaman her şeyi gösterecekti.

Fakat mazi her şeyi mahvedecekti.

Unutulmayan maziye yeni bir gelecek kurmak istemedikleri halde  buna zorlanan iki gençti her ikiside.

Kalplerin de kabuk bağlanamayacak yaralar açacak olmalarına rağmen derman olmalarını bekleyen bir hayat yaşayacaklardı.

Mardin şahit olacaktı Zeyna ve Azad'ın yaralarına.

🐍

İlk kurgum ve düzenlenmiş hali,umarım ağır tepkiler gelmez. Okuyan herkese teşekkür ederim💝