နွေဦးကုန်ခါစမို့ တဖွဲဖွဲလေး ရွာနေသည့်မိုးဟာ တစ်စုံတစ်ယောက်ကို လွမ်းဆွေးချင်သည့်အလား။
တစ်ဖွဲကျနေသည့် မိုးအား သူမ လက်အားခံရင်းပြုံးလိုက်သည်။စေ့ေစ့တင်းနေသည့် နှုတ်ခမ်းတစ်စုံဟာ ပြုံးရောင်သမ်းလို့ပင်။ေကျာင်းဝံရံတာက လက်ဆန့်ရက်းမိုးရေထည့်ခံနေသည့် ထိုအပြုံးအား ခနတာပင်။
စာအုတ်အစုံထည့်ထားသည့် လွယ်အိတ်အားလွယ်လိုက်ရင်း သက်ဆိုင်ရာ အခန်းထဲသို့ပင်။
ပထမဆုံးေန့ကျောင်းစတက်သည်ဖြစ်သောကြောင့် အခန်းထဲတွင် လူသည်နည်းသည်ဟုဆိုရမည်။ဒါမှမဟုတ် သူမ , လာတာစောနေလို့သလား။
တစ်ယောက်စာ စာရေးခုံ ၊ ထိုင်ခုံ အားပေးထားပုံမှာ သည်ကျောင်းသည် စည်းကမ်းကြီးကျောင်းဟု သူမ ကောက်ချက်ချလိုက်သည်။ သူမ နောက်ဆုံး ခြောက်တွေ့ပြီးပြတင်းပေါက်နှင့်နီးရာ ခုံရှီသို့လျှောက်လာလိုက်သည်။
အင်း သူမသည် ဒီကျောင်းက ကျောင်းသူ အဟောင်းပင် ဖြစ်သည် ။ ဆံပင်သည်မှာ နဖူးပေါ်လုံးလုံးကျပြီး နားပေါ်သာ နည်းနည်းတင်ပြီး ကုတ်လောက်သာ ရှိသည်။ မျက်လုံးအနည်းငယ်ကျဉ်းနေပြီး ရယ်လိုက်ရင် သွားတက်လေးပါပေမဲ့ သူမကတော့မရယ်တာက သူမအပြုံးကိုမြင်ရဖို့ ခဲယဉ်းသည်။
သူမ ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်လိုက်ပြီး လွယ်အိတ်အား စားပွဲခုံထဲအားထည့်လိုက်ပြီး အကြောင်းမဲ့ ပြတင်းပေါက်ပြင်က မိုးဖွဲဖွဲလေးကို မေးထောက်ကာ အချိန်ကြာကြာကြည့်မိသည်။သူမကိုသူငယ်ချင်းမရှိဘူးလား ဟုမေးလျှင် အင်းရှိခဲ့သည် ဟုဖြေမည်။ ဒါပေမဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူတွေက သူမအားစိတ်ကုန်သွားမည်ဟု ဆိုရမည်။ ဒါတွေက သူမ အတွက် ပြီးခဲ့ပါပြီ....အလယ်တန်းပထမနှစ်ကတည်းက အခု အထက်တန်း ဒုတိယနှစ် အစ ။တစ်ယောက်ထဲပင်။၄ နှစ်လုံးလုံး သူငယ်ချင်းမရှိခဲ့လား ။ မထားခဲ့တာလား။ ဟင့်အင်း ခေါ်တာပေါ့ နောက်ဆုံးကဘာလဲ ။ကိုယ်ကအားနည်သူမို့ အနိုင်ကျင့်ကြသည်။တစ်ေယာက်ေတာ့ရှိတယ် မျက်မှန်လေးနဲ့ သူက လှတယ်။ဘယ်သူမဆိုသူငယ်ချင်းတော့လိုကြမှာပဲလေ။ အနိုင်ကျင့်ခံရတာကတော့...သူ့ဘဝအတွက်စိတ်ပျက်စရာ!
