KAYIP KEMAN | texting

25.Bölüm

19.06.2023, 19:36

Leyl Erguvan'dan

Birilerine güvenmek benim için zordu ama iki haftada ona nasıl bu kadar çabuk güvenmiştim?

Bilmiyorum.

O gece bana yardım etmeseydi belki de şuanda yaşıyor olmazdım ya da yaşayan bir ölü olurdum.

"Eğer anlatmak istemezsen zorlamam." Liyan, tatlı ve anlayışlı bir kızdı. Timur yanında onunla döndüğünde anlamıştım o gece yaşadığım şeyi öğrenmek istiyordu. Bir çok kez anlatmak istemiştim ama başaramamıştım.

"Bir kadının yaşabileceği en zor şeyi yaşadım." söylediğimi anladı, gözlerindeki duyguları ayrıt etmek kolaydı. Üzüntü ve öfke. "Sonra," dudaklarımı yalayıp yutkundum. "Bana o anı yaşatanı camdan aşağıya attım." dolan gözlerimden bir kaç damla düştüğünde onunda ağladığını fark ettim.

"Leyl," omuzlarımdan tutup beni kendine çektiğinde sıkıca ona sarıldım. "Ne söylesem geçmeyecek, geçmez. Ama yanındayım, her türlü desteği sana sağlarım."

"Teşekkür ederim." birbirimizden ayrıldığımızda odanın kapısı açıldı.

"Liy-" Hazer, Liyan'ın ağladığını görünce sözünü tamamlamadan hızla Liyan'ın yanına gelip neden ağladığını sorgulamadan onu göğsüne çekip sarıldı.

"Onunla konuşmanı istedim, oturup onunla ağlamanı değil." Timur omzunu kapı pervazına yaslamış öylece bana bakarken konuştuğunda Liyan'ın omuz silktiğini gördüm.

Timur bakışlarını benden çekmezken gözlerimi kaçırıp derin bir nefes aldım.

"Ona söylemen gerekiyor." Liyan'ın sesiyle bakışlarımı ona çevirdim. "Ki, o da sana ona göre davransın." Timur'a kısa bir bakış attım. "Merak etme, öğrenirse seni rahatsız edecek bir davranışı olmaz."

"Söylerim, başara bilirsem." dedim ellerimle yanaklarımı silerken.

"Sen bana söylemeyecek misin?" Timur'un sesiyle bakışlarımı ona çevirdim Liyan'a bakıyordu.

"Hayır," dedi Liyan sakince oturduğu yerden kalkarken. "Leyl'in söylemesi daha doğru olur." bana döndü. "Ne zaman istersen beni çağırmasını iste ya da seni bana götürmesini." durdu biran düşünüp. "Eğer sana herhangi bir şey yaparsa da bana söyle gelir onu evinden atarım."

Sözleri dudaklarımda bir gülümseme yerleştirmeme yetti. "Peki." bana el salladığında ona karşılık verdim.

Sanırım birine tam anlamda güvenmek böyle hissettiriyordu. Huzurlu.

...

Liyan İlteriş'ten

Timur'un evinden ayrıldığımızdan beri Hazerle el ele sessizce yürüyorduk. O sorgulamamıştı ben de bahsetmemiştim.

"Aç mısın?" Hazer'in sesiyle bakışlarımı ona çevirdim. "Tatlı bir şey de yiyebiliriz."

Gülümsedim. "Yemek yiye biliriz." dudaklarımı yalayıp. "Peşinden de tatlı."