Hatıra Yıldızı

Korku

Hatıralar.. Yer yer silinmiş, ütüsü bozulmuş, sararıp solmuş bir mektup gibi bazen en güzel satırları, bazen vedaları içeren, hafızamızın işlevini yerine getirdiğini kanıtlayan, geçmişte yaşanmış olaylar..

Bir saatin tik-takları eşliğinde geçen zamana inat, her saniyesi zihnimizde dönen olayları bize tekrar tekrar yaşatan hayatımızın kesitleri..

Belleğimiz şaşırtıcıdır.. Bazen unutulmaması gereken şeyleri unutur, asla hatırlamak istemeyeceğimiz şeyleri bu isteğe inat hatırlarız. Her ne kadar yaşanmış olduğunu unutmaya çalışıp kendimizi başka şeylerle meşgul etsek de aklımıza geldiğinde gücümüzün sanki yere doğru çekilmesine, bizi taşımakla yükümlü bacaklarımızın görevini yerine getirmeyi reddedip güçlü durmaya çalışmamıza inat, bize en olmayacak zamanlarda ihanet edermişçesine bir duvarın dibinde yerle buluşturmasına neden olan hatıralar..

Gözyaşlarımızı engellemek için başımızı yukarı kaldırıp derin bir nefes aldığımızda boğazımızdaki düğümü oradan def edercesine sert bir yutkunmayla rolümüze geri dönmeye çalışmamıza neden olan, her gün yaşandığı güne ve yaşatanlara binlerce kez lanet ettiğimiz olaylar silsilesi..

Genelde ayaklarımızı, bizi hiç kimsenin bulamayacağı bir yer bulmaya iten ve bulduğumuzda artık burayı, bizim hayattan bir nebze olsun uzaklaşmak, kaçmak için kullandığımız huzurlu bir yer olarak kabul eden ruhumuzun yüzleşmekten korktuğu gerçeklerdir bazı hatıralar..

Evet, ben yine buradayım.. Eski evimizin terasında.. Ve evet, yine kaçıyorum.. Geçmişimden, şimdiden, geleceğimden.. Kendi ellerimle parçalara ayırdığım ailemden, benden nefret eden annemden, çöp poşetlerinden, arabalardan, okuldaki serserilerden.. Tabii artık gidebileceğim bir okulum kaldıysa..

Elimde kahvem, önümde denizin manzarası, kulağımda kulaklıkla geçmişte yaşadığım her şeyden ve şimdi bana onları hatırlatan herkesten kaçmaya çalışıyorum. Yüzleşmekten korkuyorum. Yüzleşince her şeyin daha kötüye gitmesinden, kendimden bile kaçmaktan çok korkuyorum..

İnsanlara "En çok korktuğunuz şey nedir?" diye sorulduğunda muhtemelen alınacak cevapların çoğunluğu şöyledir;

- Karanlık

- Yalnızlık

- Sevdiklerini kaybetmek

- Örümcekler/böcekler, fareler

Ve bunlar gibi bir çok şey.. Evet belki bunlar sizin korktuğunuz şeyler olabilir ama benimki çok farklı.. Ben yüzleşmekten çok korkuyorum..

Karanlıktan korkmayı babam her gece ışığım olmayı bıraktığı zaman bırakmak zorunda kaldım.. Karanlık artık benim bir korkum değil, gözyaşlarımı saklayan bir sırdaşım..

Yalnızlıktan korkmayı kendimle baş başa kalabileceğim bir yer aradığımda bıraktığımı fark ettim..

Sevdiklerini kaybetmek.. En sevdiklerini kendi hataları yüzünden kaybedince insan, artık başkalarını kaybetmek onu incitmeyecek gibi gelir ama ben bile bundan hâlâ korkuyorum, yalnız değilsiniz..

Örümcekler, böcekler, fareler.. Bir hamsterım var, Fındık Osman. Yani o bir fare değil biliyorum ama ondan korkmuyorum. Bu sayılır mı?

Örümcekler beni pek korkutmasa da büyük olması durumunda ne hâle geleceğimi ben bile kestiremiyorum açıkçası..

Ama ben en çok yüzleşmekten korkuyorum. Geçmişim zaten başlı başına benim en büyük kâbusum olmuşken nasıl olur da onunla yüzleşmekten korkmam? Bu yüzden hep kaçıyorum ya işte, bu yüzden bugün kendimi yine burada buldum..

İnsanlar korkularını açık etmek istemezler, ama ben söylüyorum ve gerekirse bunu tüm dünyaya söyleyeceğim. Çünkü artık yüzleşmek istiyorum.

Ben Tusem Sezgin, yüzleşmekten çok korkuyorum!

Sevdiklerimi tekrar kaybetmekten de korkuyorum!

Korkmak bir insanlık belirtisidir. Korkularınızın olması sizin güçsüz olduğunuzu göstermez. Aksine cesaretinizi toplamak için şansınız vardır. Korkularınızı yenmek için..
Bu yüzden ilk adım olarak korkularınızı tanımakla başlamak her zaman için çok iyi olacaktır.

Ben Tusem Sezgin, yüzleşmek benim en büyük korkum ve bu benim yüzleşme hikâyem. Senin en büyük korkun ne?

Selamm Yıldızlarımm! Bu kurgumda kuşum değil, yıldızımsınız.. Her biriniz birer yıldızsınız ve o kadar farklı ve ayrı parıldıyorsunuz ki gözlerimi alamıyorum sizden..

Bu bizim giriş bölümümüzdü. Olaylara değinmeden kısaca kurgumuza ufak bir adım attık.

Sizin var mı her şeyden kendinizi soyutladığınız bir yer?

Siz en büyük korkunuzu bularak onu yenmeye bir adım atarken Tusem de en büyük korkusunun yüzleşmek olduğunu söyleyerek onunla yüzleşmeye bir adım atmış oldu aslında..

Farkındayım, bölümde çok fazla yüzleşmekten bahsettim. Hatta bir an kitabın ismini Yüzleşme mi yapsam falan diye düşündüm wmdhdgwkjdgdkddk

Yok, yok şakaydı. Bu kitabımızın adı Hatıra Yıldızı ve biz her paragrafta sizinle korkularımızla yüzleşecek, anılarımızı paylaşacak, yer yer gülecek ve belki de beraber üzüleceğiz. Üzülmeyi her ne kadar istemesek de yaralı bir kızımız ve yaralı yıldızlarımız var. Üzülmek daimi değildir, üzüntülerimiz bizi güçlendirir, her kötü anımız aslında yaramızı sarmaya bir adımdır. Çünkü her kötü an, beraberinde binlerce umutla gelir. Her gecenin bir sabahı vardır ve her sabah birbirinden farklıdır.

O zaman Yıldızlarım, yaralarımızı beraber sarıp korkularımızı yenelim. Ne dersiniz?