Won't Say I'm In Love (BxB, SHORT STORY/COMPLETED)

Kabanata 4

KABANATA 4

ㅤㅤㅤㅤMALALIM NA BUMUNTONG hininga si Aaron habang naglalakad patungo sa speech lab. Chinat niya iyong tropa niyang teacher dito sa eskwelahan nila at ang sabi nito, mayroon itong klase ngayon sa speech lab tapos niyaya siyang mag-sit in para ganahan naman daw iyong mga estudyante nito makinig. Mabuti rin kasi init na init na siya, aircon na aircon na.

Pinasadahan ni Aaron ng mabilis na tingin ang field nilang nakababad sa ilalim ng tirik na araw.

Karaniwan, iwas na iwas iyong mga kapwa estudyante niya na dumaan sa field dahil mainit, pero may mga kawawa talagang nagp-P.E sa ganitong panahon.

Siya ang naiinitan para sa kanila.

Muli siyang bumuntong hininga at ibinalik ang mga mata sa pasilyo nang habang naglalakad, natigilan siya nang mapansing nasa Education building din si Easton (na naman!) pero sa pagkakataong ito, kasama nito si Josiah.

He snickered inwardly.

Sabi na nga ba’t totoo iyong tsismis na nililigawan daw ni Josiah iyang si Easton. Kalat na talaga ang balita pero iba pala kapag personal na nakita.

Syempre, bilang tsismoso, hindi naiwasan ni Aaron ang maging kuryoso sa usapan ng dalawa. E kaso ang obvious naman niya masyado kung hahanap siya ng mauupuan malapit sa kinatatayuan ng mga ito.

May maririnig naman pala kasi siya sa usapan ng mga ito sa oras na dumaan siya.

“Sigurado ka ba? Libre ko naman,” dinig niyang sabi ni Josiah. Tila ba nagmamakaawa na ewan. “At saka minsan lang naman ‘to East, ‘di naman din kita madalas maaya na lumabas o mamasyal kasi lagi ka kamong busy.”

Easton heaved a deep sigh. “It’s not that… I don’t want to hang out with you, Jos. Kaya lang aware ako sa rason kung ba’t ka nag-aaya, and I already politely rejected you before.”

Oh, shit.

Muntik matigilan si Aaron sa paglalakad noong palapit na siya kina Easton. Parang gusto niyang lumiko bigla tapos dumaan sa ilalim ng tirik na araw na iyan kasi tang ina, hindi naman niya inaasahang ang bigat ng atmospera nila pati noong pinag-uusapan!

At saka kahit tsismoso siya, may hiya naman siya kaunti. Kaunti lang para hindi magasgasan iyong imahe niya bilang tsismoso.

“Kaya nga. I am just asking you out as friends Easton,” ani Josiah.

Easton shook his head. “Kahit pa, Jos. I don’t want you to hope that I might change my mind about us in the future.”

“I—” Josiah paused before he sighed. “Bakit nga ba kasi hindi pwede? H’wag mo sabihing stuck-up ka pa kay Wade?”

‘Syempre, o-oo ‘yan. Nilapitan nga ako para magtanong tungkol doon sa ex-boyfriend niya akala mo naman close pa kami ni Wade,’ aniya sa isip habang patuloy na naglalakad.

Aaron shrugged and hummed to himself as he thought about those words. Nakalapit na rin siya kina Easton noong mga minutong iyon at hindi na niya mahihintay ang sagot ng binata dahil lalagpasan niya na sana ang dalawa—

—kung hindi lang biglang mayroong humablot sa palapulsuhan niya.

Fuck. Sana hindi si Easton.

But when Aaron looked over, it was this angel-faced demon spawn.

Nagsalubong ang mga kilay niya’t naguguluhang pinagmasdan ang binata habang si Easton naman, blangko ang mukhang pinasadahan siya ng tingin bago ibinalik ang mga mata kay Josiah.

What did Easton want him to do? Hintayin na matapos ang usapan ng mga ito?!

Kahit si Josiah, tila ba nabigla noong bigla siyang hablutin ni Easton e dumadaan lang naman siya! Nananahimik siya!