Una't Huli

UNA'T HULI
isinulat ni Endee (loveisnotrude)

ALAM KONG SA una lang talaga masaya—sa umpisa lang. At mas lalong alam kong sa bandang huli, ako lang din ang mahihirapan, masasaktan, at . . . magsisisi kung bakit ba hinayaan ko pang umabot sa ganito ang lahat.

Alam ko naman na ang mangyayari sa amin.

"Ano'ng nangyari sa atin?"

Pero hindi ko alam na kahit alam ko yung sagot sa tanong na 'yon, mahihirapan pa rin akong sagutin mismo.

Bigla ko tuloy naalala yung mga una't huli naming dalawa.

Unang beses na nagkita.

"Ang pogi mo."

"Alam ko."

Hindi ko inaasahan yung sagot niya kaya natawa na lang ako na siyang ikinatawa niya rin naman.

Matapos ang ilang buwan na sa online lang kami nag-uusap dahil sa work-at-home setup namin sa trabaho, nakapagkita na rin kami sa wakas. At hindi ko inaasahan na kung gaano siya kakulit online ay gano'n din pala talaga sa personal.

"At ang kapal din ng mukha mo."

"Oks lang. At least pogi pa rin . . . lalo na sa paningin mo."

Huling beses na nagkita.

"'Wag mo nga akong ngitian ng ganyan, pangit nito!"

At ang loko, mas lalo lang akong nginitian.

'Di ko na napigilan ang sarili at binato na siya ng unan na yakap-yakap ko.

"Sa TV ka nga mag-focus at 'wag sa akin!"

Muntik ko na siyang batuhin ulit dahil tinawanan niya lang ako. "Ang kulit mo kasing umiyak, e. Parang bilang lang yung mga luha na pumapatak."

Unang beses na naging open sa isa't isa.

"Ano'ng sabi ng parents mo?"

"Hindi sila gano'n ka-supportive," sagot ko. "Pero wala naman na kasi silang magagawa. Matagal ko na ring
pinag-iisipan na mag-move out, e."

"Natatakot lang 'yon sila."

"Saan naman, aber?"

"Syempre alam nilang di ka marunong sa gawaing bahay."

"Ay, wow! Nagsalita yung hindi alam na kailangan paghiwalayin ang puti sa dekolor kapag lalabhan na at isasalang sa washing machine."

Huling beses na naging open sa isa't isa.

"Alam mong may gusto ako sa iyo?"

"Oo nga."

"Paano?"

Nagkibit-balikat siya. "Wala. Basta alam ko lang."

"Gano'n ba ako ka-obvious?"

"Hindi nga," sagot niya nang natatawa. "Sabihin na nating I'm too good at reading-between-the-lines kind of thing kaya alam kong may gusto ka sa akin."

Hindi ko na alam ang sasabihin kaya hinayaan ko na lang na kainin ng katahimikan ang paligid.

Hanggang sa ma-realize kong ito na rin ata ang right time para sabihin mismo ang nararamdaman ko sa kaniya.

"Ang totoo niyan kasi," panimula ko. "I really like you a lot, more than I've liked anyone for a long time and honestly, it kinda scares me."

Isang sentence pa lang nasasabi ko pero grabe na yung kaba sa dibdib ko.