ကျွန်မနာမည်က မိညိုနွဲ့ရီပါရှင့်။
နယ်စပ်ကျောင်းတစ်ကျောင်းကဆရာမပါ။
အသက်က ၂၇ပါ။
ကျောင်းကလုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ဆရာမတွေရဲ့ကျွန်ပါရှင့်။
မနက်စောစော ကျောင်းဆရာမ(သခင်မ)တစ်ယောက်ရဲ့ အတင်း Messenger မှာပြောတာမိသွားလို့ ကျောင်းအိမ်သာထဲ မှာ ဒူးထောက်လက်မြှောက်ခိုင်းပြီး သော့ခတ်ထားပါတယ်။ အပြောခံရတဲ့ ဆရာမက နောက်ပြောဦးမလားဆိုပြီး ပါးတွေချည်းရိုက်တာခံရတယ်
နေ့လည်ကျတော့ ဘေကုန်တော့မှာမို့ ကျောင်းအုပ်သခင်မကြီးစီမှာ ပိုက်ဆံတောင်းရပါတယ်။ ကျွန်မက ပိုက်ဆံကိုင်ခွင့်မရှိပါဘူး။ ကျွန်မရဲ့ လခတွေကော စာရွက်စာတမ်းတွေကော သခင်မကြီးက သိမ်းထားတာပါ။ ဘေရဖို့အတွက် သခင်မကြီးရဲ့ အဖုတ်ကို ယက်ပေးရပါသေးတယ်။
ကျောင်းကပြန်တော့လည်း အတူနေတဲ့ ဆရာမက ခြံသန့်ရှင်းရေးမလုပ်လို့အပြစ်ပေးတာခံရသေးတယ်။ အတွင်းခံပဲဝတ်ပြီး ဒူးထောက်လက်နောက်ပစ်ပြီး ရင်ကော့ပေးထားရတာ။ သူက ကျွန်မနို့တွေကို ကြိမ်လူံနဲ့ရိုက်တာ အခုထိ စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းဖြစ်နေတုန်းပဲ။ ပြီးတော့ အဲ့အတိုင်း အင်္ကျီမဝတ်ပဲ ခြံသန့်ရှင်ူရေးလုပ်ရသေးတယ်။ တော်သေးတယ်။ ခြံစည်းရိုးတွေကမြင့်လို့
၁၅-၆-၂၀၂၃
မိညိုနွဲ့ရီ
ဒီနေ့ကကျောင်းပိတ်ပေမယ့် သခင်မကြီးခိုင်းလို့ လိပ်စာတစ်ခုကို ကျောင်းဝတ်စုံနဲ့ သွားရပါတယ်။ အဲ့အိမ်မှာ တရုတ်ကြီးတစ်ယောက်ရှိနေပြီး ကျွန်မကိုတွေ့တာနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖတ်ပြီး ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ပါတော့တယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်မကို အဝတ်တွေချွတ်ခိုင်းပြီး သူ့အိမ်တိုင်မှာ ကြိုးနဲ့ချည်ထားတယ်။ အဖုတ်နဲ့ ဖင်ထဲလဲ လီးတုတွေ တုန်ခါစက်တွေထည့်ထားပြီး အရသာခံကြည့်နေတယ်။
နာကီဝက်လောက်နေပြီး သူ့သူငယ်ချင်းတွေရောက်တော့မှာ ကျွန်မကို ဝိုင်းလိုးကြပါတော့တယ်။ တသ်ယောက်က စောက်ဖုတ် တစ်ယောက်ကဖင် တစ်ယောက်ကပါးစပ်နဲ့ တလှည့်စီ အားရအောင် ဝိုင်းလိုးကြပြီ ညနေရောက်မှ ပြန်လွှတ်တယ်။ ပြန်လွတ်တော့လည်း ဆံပင်အဖျားနားကို လရည်တွေပန်းထည့်ပြီး မသုတ်ရပဲ ဆံထုံးပြန်ထုံးပြီး ပြန်ရတာပါ။
