Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
﹀﹀﹀﹀ . • • • • • • . ﹀﹀﹀﹀
Roger admiraba todo lo que estaba frente a él, Rayleigh dormía plácidamente en la cama que estaban compartiendo, con la mejilla apoyada en el brazo del pelinegro, sus ojos casi cerrándose y sus labios entre abiertos, sus dorados cabellos; todos desparramados y con sus piernas enredadas con las del pelinegro.
Pues sí, se había quedado a dormir como incontables veces sucedía, mientras que los demás dormían en la habitación de huéspedes y sillón-cama que poseía Silvers.
Rayleigh dormía y Roger lo contemplaba una vez más; esos ojos sin sus lentes, su barba singular, su nariz respingada, sus mejillas que cuando comía parecían las de una ardilla bebé, el subir y bajar de sus tranquilas respiraciones.
Roger sabe que Rayleigh es una obra de arte. Y no duda en acercarlo a él, tomando su cintura y dejarle un beso en su frente antes de caer en los brazos del morfeo.
Pero obviamente, “No homo”.
﹀﹀﹀﹀ . • • • • • • . ﹀﹀﹀﹀
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
