Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Alkış sesleri salonda yankılanırken kumral çocuk oturduğu sandalyesinden kalktı. Kendi klasikleşmiş alışkanlıklarını sırayla tekrarladı.
Önce parmaklarını kütürdetti daha sonra birkaç küçük adım atarak sahnenin ortasına ilerledi. Boş bakışlarını koltukları dolduran seyircilerin üstünde gezdirip hafifçe eğilerek onları selamladı.
Özel koltuklarda oturan jürilere kısa bir bakış atıp sahnenin arkasına doğru ritmik adımlarla ilerledi. Sahneden tamamen kaybolduğunda seyircilerin kendi arasındaki konuşmaları uğultu olarak duymaya başladı.
Her zamanki gibi Leon Kennedy övülüyordu.
Kulise doğru ilerledi. Onu tebrik eden birkaç yarışmacıya kısa cümleler ile bol şans dinledikten sonra eşyalarını alıp hızlıca odadan çıktı.
Yarışmaların sonucunu asla beklemezdi. Bu yarışmanın da son on yıldır girdiği rutin yarışmalardan farkı yoktu. Bu yüzden kalmaya tenezzül bile etmedi.
Çıkış kapısına ilerlerken arkasından gelen bir ses duydu. "Hey Leon ! Seni göt herif !"
Arkasına döndüğünde Luis ile karşılaştı. Leon kinseyi kendine bir rakip olarak görmese de Luis ve çoğu kişinin tek rakibi Leon Scott Kenmedy'di.
"Bir gün seni geçip birinci olacağım piç herif." dedi Luis işaret parmağını ona doğru bir iler bir geri sallayarak.
Onun bu tavrına karşılık Leon başını salladı. "Umarım olursun." dedikten sonra Luis'i geride bırakıp kapıya doğru ilerledi. Tam kapıdan çıkacakken yolunu bu sefer kırmızı elbiseli bir kız kesti.
"Leon S. Kennedy. Yine karşılaştık bakıyorum." dedi kız bilmiş tavırla. Leon hızlı bir adımla kızın onu markaja almasına engel oldu.
"İyi günler Ada." dedikten sonra kapıdan çıktı.
Ada, Leon'un unursamazlığından söylenirken Luis ise sinirli şekilde parmakları ile oynuyordu.
"Belki de Leon'u dövmeliyiz." dedi Luis bir anlığına Ada'ya dönerek. Ada ona bakıp göz devirdi. Daha sonra başıyla televizyonu işaret etti. Luis onun işaretiyle yarışmacıları gösteren televizyon yayınına döndü.
"Hassiktir geç kaldım." deidkten sonra Ada'ya hoşçakal bilr demeden kapıya doğru koştu.
Ada ise ofladı. "Erkekler işte..." diye mırıldanarak kendi kulisinin olduğu tarafa ilerledi.
Leon otobüs duraklarına doğru ilerlerken duyduğu kuş cıvıltılarıyla duraksadı. Bir anlığına kuşlar sanki şarkı söylüyormuş gibi geldiğinden duraksadı.
Saniyeler sonra sesin kuş seslerini ve müzik aletinin sesini birbirinden ayırt edebildi.
Adımları istemsizce sesin geldiği tarafa ilerledi meraklı bakışlarla etrafa baktı. Ayakları onu çocuk parkının girişine kadar getirmişti.
Müziğin kaynağı tam karşısındaydı.
Sadece basit bir melodika çalmasına rağmen çevresindeki çocukları hayran bırakan, kuşların onunla ötmesini sağlayan, rüzgarın kendisine uğultuyla eşlik etmesine izin veren o sesin sebebi karşısındaydı.
Sarışın kızın çevresindeki çocuklar atlayıp zıplayarak şarkıya ritime eşlik ederken sarışın kız fark etmese de çocuklar Leon'u fark etti.
Leon çocukların tuhaf tuhaf ona bakmasıyla çatık olan kaşlarını düzeltti. "Ne var ?" diye sordu donuk bir sesle.
Çocuklar ondan korkup sarışın kızın arkasına koştuklarında Leon'u hayranlık bırakan ses bir anda kesildi.
Kız melodikayı sallayarak Leon'a uzattı. "Hey, sende kimsin ? Bir dinleyici mi yoksa bir zevksiz mi ?" diye sordu kız. Ses tonundan alay ettiği ve çocuklara ayak uydurmaya çalıştığını anlamak zor olmasa da Leon onlara uyak uydurmamıştı.
"Ben Leon Kennedy." dedi.
Çocuklar birbirlerine bakıp sarışın kıza döndüler. Bazısı başını hayır anlamında sallarken bazısı küçük parmaklarla kalp işareti yapıyordu.
Sarışın kız güldü. "Bende Chrissy." dedi.
&.
your lie in april uyarlaması. neden birden yazasım geldi bilmiyorum.
