"Mahal" tawag ko kay Kim.
"Bakit?" tanong nya.
"it's time, I'm sorry. Mahal na mahal kita" Sabi ko na nagpaiyak sa kanya.
Ang mundong ginagalawan ko ngayon ay hindi ko talaga mundo. Pumunta lang ako dito dahil sa mensaheng gustong iparating ng aking pinuno kay Kim.
Hindi na ako nakabalik sa aking tunay na mundo. Dahil dito unti-unti ng naglalaho ang ilang bahagi ng aking memorya.Unti-unti na ako namamatay pag Hindi ako nakabalik sa aking mundo sa nakalipas na sampung taon ay mawawala na akong parang bula.
"Wala na ba talaga ng solusyon para hindi kana umalis Mahal ko?" iyak nyang sabi.
"Wala na tayong magagawa, tanggapin mo ang aking huling regalo para sa iyo"sabi ko.
Ang kwintas na iyon ang magsisilbing alaala ko. Iilaw iyon pag naaalala niya ako.
" Oras na mahal ko, mahal na mahal kita Kim wag na wag mo akong kakalimutan nasa puso mo lang ako pinapangako ko sa susunod na buhay ikaw at ikaw pa rin ang mamahalin ko"huling sabi ko habang nahihilo ramdam ko na din ang napakasarap niyang yakap.
"HINDI WAG MO AKONG IIWAN ASH, MAHAL NA MAHAL KITA GAGAWA TAYO NG PARAAN PARA HINDI KANA UMALIS!!" Huling narinig ko habang nakatingin sa magaganda niyang mga mata.
Nagdidilim na ang paningin ko.
"Mahal na mahal kita Kim" Huling salitang lumabas sa aking labi bago tuluyang magdilim ang aking paningin.
Mahal kita Kim hinihiling ko sa susunod na buhay ikaw at ikaw ang gusto kong makasama. Pasensya na Kim oras kona.
It's Time goodbye.
End
