Walter's POV
"pillow bakit hindi kayo mag bonding ng tita cynthia mo, magaling din siya magluto tulad mo" masayang sabi ni dadilo na ikinagulát ni tita, napatíngin naman si takahashi at ngumiti
"sige po dadilo...ah teka po napansin ko lang po kasi na magkamukha tayo magkakilala po ba tayo? or magkádugo?" tanong ni takahashi kay tita na ikínagulat namin, magsasalita na sana si tita ng ínunahan siya ni tito miyano
"ah ano kasi sweetie sadyang may mga magkakamukang tao kahit hindi nila ito kádugo...oh ito favorite mo.."sabi nito hàlatang iniiwasan ang bagay na iyon
"hay naku ang sweetie namin para paring bata kúmain" sabi ni tito sasaki na ikinangúso ni takahashi kaya natawa sila dadilo sa kacutetan nito
"ang swerte nyo" mahinang sabi ni tita na nárínig ni takahashi
"wala po ba kayong anak tita cynthia?" tanong ni takahashi kay tita
"meron kaming only son but he doesn't remember us" malúngkot na sabi ni tita saka ngúmiti ng pílit kay takahashi
"ganon po ba pasensya na po...pero wag kayo mawalan ng pag-asa malay nyo po matandaan niya rin kayo balang araw" nakangiti nitong sabi kina tita saka pínagpatuloy ang pagkain, nakita ko naman na pumatak ang luha nina tito ganon din sina dadilo at dali-dali nila itong pínunasan, napatíngin naman si mr.hirano sakin saka ngumiti
"kamukhang-kamukha mo talaga si fred noong kabataan niya ganyan na ganyan ang mukha niya hijo, para túloy namin kasa-kasama ang máíngay na ungás na yon" nakangiti nitong sabi sakin na may halong lungkot
"kilala nyo po si lolo"takang tanong ko kaya ngumiti siya saka tumango
"actually hijo kaming tatlo nina dan at lolo mo ay matatalik na magkakaibigan noong kabataan namin, hindi nga kami mapaghiwalay dahil para na kaming magkakapatíd, kaso noong búmalik ako sa japan naiwan sila dito ni dan at ang lolo mo pero nagkakausap pa naman kami sa cellphone, lumipas ang mga taon nagkapámilya na din kami pero hindi namin nakakalímutan ang isa't-isa, palagi ka niyang kwenikwento sakin at sobrang proud siya sayo, hanggang sa nabálitaan ko na lang na púmanaw na pala ang lolo mo" malúngkot na sabi ni mr.hirano napayuko naman ako dahil namiss ko bigla si lolo
"so wala ka ng lolo?" tanong ni takahashi kaya nakayukong tumango ako
"it's okay you can have naman my grandpa, and dadilo, sama na din si mamila, kaya wag kana malungkot papangét ka niyan" sabi ulit niya kaya napaangat ako ng ulo at tumingin sa kanya, wala pa din siyang pinagbago siyang-siya pa din tulad nong mga bata pa kami
"yeah you can call me grandpa din hijo" nakangiting sabi ni mr.hirano kaya tumango ako at ngumiti...bigla naman túmunog ang cellphone ni takahashi kaya nag paalam muna siya sa amin kaya pinagpatuloy na namin ang pagkain
"dad bat parang ang tagal ni takahashi?" nag aalalang tanong ni tito miyano tatayo na sana ito para puntahan si takahashi ng makita na namin ito
"oh ayan na pala siya e" sabi naman ni grandpa
"sweetie saan ka ba nagsúsúot? ayus ka lang ba? may nangyari ba?" sunod-sunod na tanong ni tito miyano dito
"dada isa-isa lang po mahina ang kálaban hehehe, wala pong problema tumawag lang po si ash tinanong kung nasaan tayo, sabi ko nag didinner tayo nila grandpa" nakangiting sabi niya, huminga ng malalim si tito saka tumango dito, kaya nagpatúloy ulit kami sa pagkain hanggang sa may lumapit na isang lalaki empleado niya ata
"young master may nagpápaabot po sa inyo fans nyo daw po, hindi sana namin kukunin pero nagpupumilit po e, pero kung ayaw nyo po ita--" hindi na nito natapos ang sasabihin ng kinuha na ni takahashi yung paper bag
YOU ARE READING
✔ My Revenge
Romance[BxB] Mabuting anak si Achiro ngunit ng dahil sa ng yare sa magulang nya naging malamig na sya sa lahat at hindi na kailan man tumawa at ngumiti dahil sa pagkacoma ng magulang nya nagbago ang ugali nya ni hindi na nya makuhang maging masaya ngunit p...
