Sakuragi's POV
Grabe! Ang hirap unawain ni Prof. May araw na nakikisabayan sya sa mga trip nila. Pero! Bakit ngayun ang sungit nya?
Lumalakad ako papauwi sa bahay ng may na kita akung isang babae na kasing tangkad lang ni Prof na nakaupo sa isang puno, at parang may iniisip sya pero hindi ko makita ang mukha nya, kaya lumapit ako sa kanya ng dahan dahan.
Nakalapit na ako banda sakanya, mukang hindi nya ako napansin dahil parang tulog sya.
Akmang titignan kunasya sya sa mukha ay bigla syang napatingin sa akin at bigla syang nawala agad sa paningin ko.
“Bakit ganon ang mata nya kulay pula?”
“Anong kulay pula, kuya nasinasabi mo?” Emerson.
“Ay, anak ng palaka! Bakit kaba bigla nag susulpot sa likoran ko Emerson?”
“Bakit nandito kapa sa labas? At sinong babae nayun na nakita kung umalis ng parang bula?” Emerson.
Napansin rin pala ni Emerson ang babae na kulay pula ang mata, pero hindi nya nakita ang kulay pula nitong mga mata, nakita nya lang ang pag alis nito na barang bula.
Hindi ko pinansin ang tanong ni Emerson, basta nag pasok agad ako ng bahay, at nag diretso agad sa kwarto ko.
Oo nga pala malapit sa bahay namin ang puno na tinambayan ng babaeng pula ang mga mata.
Humiga ako sa kama ko, at hindi parin maalis sa isipan ko ang babae na yun, yung feel na parang nakita munasya kung saan, pero ang hindi ko makalimutan ay ang mga mata nya na kulay pula. Hindi papala ako nakakain ng gabihan.
Hindi ko na malayan na nakatulog na ako, dahil narin seguro sa pagod ko kalalakad.
Chase's POV
“Bakit ganon si Prof? Hindi nya ako pinapansin! Galit ba sya sakin?”
📞 Prof calling...
“Sino naman tong tumatawag sakin? Oh! Si---”
“Hello po Prof! Ba't kayu napatawag ng ganitong oras.”
Oo nga pala 8:30 pm na.
[May sasabihin lang ako sayo eh! Hindi pala ako makakapasuk bukas. Masama ang pakiramdam ko. Pakisabi nalang sa mga kaklas mate mo na matuwa na sila dahil wala silang subject sa P.E ng isang Linggo]
“Po? Bakit naman po Prof? Isang linggo? Grabi naman katagal yun.”
[Salamat sayo Chase! Mukang ikaw lang ang nag aalala sakin, Ah! Sege na! Sya nga pala? Pasinsya kana kahapon hah?]
Pinutol na agad ni Prof ang linya kaya hindi kuna nasabi ang sasabihin ko sa kanya.
***
“Young Master! Bumangun na po kayo. Mala-late na po kayo sa klase nyu!” Katulong.
“Ayo kung pumasok ngayun! Dahil wala naman doon ang gusto kung makita!” walang gana kung sagot.
“Sino pung tinotukoy nyo? Si Prof Rah po ba sir?” Katulong.
“A-Ah! H-Hindi s-sya! Kaya maaari bang umalis kana? Matutulog pa ako eh!”
Satotoo lang kaya hindi ako papasok ng school dahil kay Prof, sya lang kasi ang kasundo ko sa school, at hindi sya boring kausap, kaya kung hindi sya papasok hindi rin ako papasok.
Oo nga pala papasok na pala ako ng room namin para sabihin na hindi makakapasok si Prof ng isang linggo.
Natuha ang mga mukong, pero ako matamlay, yung feel na iniwan ng girl sa subrang tamlay.
Hindi korin kinakausap sila Ethan at Xian dahil alam ko na wala silang pakialam kay Prof, baka nga tuwang tuwa pa sila na wala si Prof.
YOU ARE READING
THE MYSTERIOUS RED EYES✓
Mystery / Thriller-BOOK 1- Si 𝗭𝗮𝗿𝗿𝗮𝗵 𝗦𝗵𝗶𝗻 𝗦𝘆 ay kilalang pinaka-mayaman sa buong mundo at dahil sa kasikatan nya ay maraming mga company ang gusto syang maging investor nila pero hindi nya ito binibigyang pansin dahil alam nya sa sarili nya na kaya lang i...
