The Game of Fate

Chapter 4

Ilang minuto bago ang pangyayari...

Pagkalabas ni Lorenzo ng library, akala niya nakasunod sa kaniya ang asawa ngunit nang lumingon siya ay wala ito.

Napasampal sa noo ang lalaki nang maalalang hindi na nga pala ito ang asawa niyang susunod sa kahit na anong sabihin niya.

Fucking amnesia!

Lakad at takbo ang ginawa ni Lorenzo para mabalikan si Ailra na naiwan sa library ngunit nagbaga ang paningin niya sa nakita.

What the hell am I seeing? Who's that asshole? And why is she smiling at him like that?

"How come she never do that with me?" Lorenzo's angry vein popped out at hindi na nakatiis. 

He crossed their distance and pulled her by the waist hauling her to him. 

With his brows crossed and his jaw clenching he said, "What business do you have with MY WIFE?"

Dahan-dahang napunta sa kaniya ang atensyon ng lalaki. Tumingin muna ito sa kamay niyang nakapulupot sa baywang ng asawa bago siya sinagot.

"Nasasaktan siya sa ginagawa mo sir, kung okey lang mediyo luwagan mo ’yong pagkaka kapit mo sa kaniya para—"

Mas lalong nainis si Lorenzo nang pangaralan pa siya ng estranghero, "and who are you to tell me that?" naiinis na giit nito.

"A concerned citizen," tugon nito bago linungin si Ailra.

He pulled out something in his pocket and put them on her hand, "Mauna nako. I didn't know you have a possessive husband, but if he hurts you again puwede mo akong tawagan diyan."

Nang makaalis ang lalaki agad na hinarap ni Lorenzo si Ailra. "Itapon mo ’yan ngayon din,"

Agad na inilayo ni Ailra ang hawak na papel, "He's just being nice unlike somebody here," nag tataray na panunumbat nito.

"You're naive if you think he just wants to be your friend Tsk. Let's go," naiinis na ani nito.

"Tama ba ’yong sinabi no’ng lalaki kanina? Nagseselos ka ba?" nakangising kantiyaw ni Ailra.

Mabilis siyang nilingon ni Lorenzo bago sumagot, "I'm not jealous, I'm being absolutely reasonable woman. Tara na nga! "

Nangunot ang noo ni Ailra sa sinabi nito, "Teka nga! Bitawan mo muna ako, saan ba tayo pupunta?"

Lorenzo stopped walking and lossened the grip on her wrist at nilingon siya, "I said it didn't I? Let's
just enjoy this trip. Saka ka na lang magalit sa ’kin pag-uwi natin sa Pilipinas, do you really wanna miss out touring this place? Uuwi na tayo bukas," tuloy-tuloy na saad nito. 

Kaya naman wala na rin nagawa si Ailra at tuluyan nang nagpadala sa asawa. 

Since hindi naman ganoon kalayo ay napagpasiyahan nilang lakarin na lang ang first destination nila, walang iba kun’di ang pinaka famous na man made isang sa Odaiba malapit sa Tokyo Station. 

Pinangalanan itong Floating Flower Garden sa kadahilanang ang lumulutang na hardin ng bulaklak na ito ay binubuo ng isang tatlong-dimensional na masa ng mga bulaklak. 

Ang espasyo ng likhang sining ay ganap na puno ng mga bulaklak, ngunit habang ang mga bulaklak ay lumulutang sa itaas ng mga tao, ang mga bukas na espasyo ay nakamamangha sa paglilikha.

Dahil rito, malayang nakagagala ang mga tao sa espasyo ng masa ng bulaklak. Kung makatagpo ka ng ibang tao sa loob ng likhang sining, ang iyong espasyo ay makokonekta sa kanila at magiging isang solong espasyo.

Manghang-mangha ang dalaga sa kaniyang nasasaksihan, samantalang si Lorenzo ay hindi mapigilang matulala sa pinakakitamg ngiti ng asawa. 

"I've never seen her smile like that before, cute pala siya?"