Ve o hikayenin giriş bölümü... Aklınızda yer edinsin diye hafiften çıtlatayım dedim kulağınıza.. Çünkü gelen mesajlarda çok merak edilmiş canım Kılıç'ın hikayesi...
Şöyle baştan anlaşalım:
Tabii ki şimdi gelmeyecek bölümler.. Mecruh bitecek, Müjgan'ın bölümleri düzenlenip tekrar yüklendikten sonra Kılıç ve Günçe'yi yazmaya başlayacağım.. Bilenler bilir öyle sakin,rahat, evde geçen bir hayatım yok ne yazık ki. Ve ben aktif olan kurgunun bölümlerini bile çok uzun sürelerde yazıp atıyorum. Evet geç oluyor ama atıyorum nihayetinde.. Buradayım..Gitmiyorum bir yere🥰
Neyse uzatmadan, Günçe ve Kılıç'la tanışalım....
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Babamın toprağını son kez avuçlarımın içine alıp derince kokladım. Bir insanın toprağına bile siner miydi kokusu? Benim babamın kendi kokusu toprağına sinmişti. Toprağı bile onun gibi kokuyordu. Hani insan her şeyi unutur ama bir tek kokuyu unutmaz ya, evet ben babamın bir tek kokusunu unutmadım yıllardır. Bazen yüz hatlarını, bazen gözlerinin rengini bile unuttuğum olmuştu fakat kokusunu hiçbir zaman unutmadım..
"Canım babam!" Diye fısıldadım burukça mezar taşını öperek.. Eksiktim, onun tarafından en güzel dönemimde eksik kalmıştım ve bu en zayıf yanımdı. Okula babalarıyla gelen kızları görmeye gelemezdim, hemen sinirlenir hırçınlaşırdım istemsizce...
Adının yazdığı yerleri okşadı parmak uçlarım. Gözyaşlarım toprağını suladı.. Onu öyle çok özlüyordum ki içimdeki o boşluğu hiçbir şey ile dolduramıyordum.
Gürültülü bir şekilde her yeri aydınlatan bir şimşeğin çakmasıyla başımı kaldırıp gökyüzüne çevirdim.. O sırada gecedendir yanımda sessizce oturan adama da göz ucuyla baktım.
Kılıç Darhan!
Bir elinde kelepçe, dizinin üzerinde de silahı ile bekliyordu beni.. Kelepçeyi kapatıp açıyor, açtığı kelepçeyi tekrar kapatıyordu..Muhtemelen o da kendince güç toplamaya çalışıyor kendini hazırlıyordu beni karakola götürmek için...
Gözlerim gözlerine tırmandığında içimde yanan ateşin tutuştuğunu hissettim. Gözlerimiz birbirine kenetlendi ve ben alev alev yandım..Bana dünkü gibi bakmayan gözlerinin dibindeki o saf acıyı gördüğümde ise bir damla gözyaşım onun için süzüldü sol yanağımdan boynuma doğru.. Kılıç'ın gözleri o yaşın çizdiği yolu izledi tenimi yakıp geçmek ister gibi..
Sustum.. Sustuk..
Geceden beri tek kelam dökülmemişti dilimizden..
Bir gök gürültüsü daha koptu ikimizin yerine göğü ikiye ayırırcasına.. Hemen ardından etraf yine aydınlanıp tekrar şafak vaktinin alacakaranlığına döndü..
