(🆉)
"ေနာက္ဆံုးေတာ့ မင္းကို ႐ွာေတြ႔ၿပီ အခ်စ္..."
"ဟမ္...အဲ့တာက "
တံခါးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း ျမင္လိုက္ရတဲ့သူေၾကာင့္ အလ်င္အျမန္တံခါးကိုပိတ္လိုက္ေပမဲ့ လက္နဲ႔တားလိုက္သူေၾကာင့္ မေအာင္ျမင္လိုက္ ။
"ဘယ္အခ်ိန္ထိ ကိုယ့္ကိုရက္စက္ေနေတာ့မွာလဲ "
"ေက်းဇူးျပဳၿပီး ျပန္ေပးပါ အဲ့ဘက္ကလူက နာမည္ႀကီးမဟုတ္လား သတင္းေတြထြက္ကုန္ပါဦးမယ္ ရင္းလည္းမရင္းႏွီးၾကတာမလို႔ ျပန္လွည့္ေပးပါ "
"မရင္းႏွီးဘူး? လူမိမွာစိုးလို႔ ခိုးDate ခဲ့တာေတြ ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာခဲ့တာေတြ ကိုယ့္လက္ေတြကို ျပဳတ္မွာစိုးလို႔ ဆုပ္ကိုင္ခဲ့တာေတြ အဲ့တာေတြကို မသိေတာ့ဘူးလား "
"မသိဘူး..."
မာဆက္ဆက္ေအာ္လိုက္ေပမဲ့ ငိုသံေႏွာေနတဲ့ ေကာင္ေလးက ခံစားခ်က္ေတြကိုအတင္းဖံုးကြယ္ေနေသးသည္ ။ မင္းအေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းသိတာေပါ့ အခ်စ္ရယ္ ။
"ျပန္လိုက္ခဲ့ပါေနာ္ မင္းရဲ႕ ခ်စ္ခ်စ္ေလကြာ ခ်စ္ခ်စ္လို႔ေခၚခဲ့တဲ့သူကို ဒီလိုပဲ ရက္စက္ေတာ့မွာလား "
"ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကု...မုန္းစရာေကာင္ ခုခ်က္ခ်င္း ျပန္ေတာ့လို႔ "
"မုန္းရင္ ဘာလို႔ တံခါးကိုမပိတ္ပစ္ေသးတာလဲ သဲသဲရဲ႕အခ်စ္ကို လက္မနာေစခ်င္လို႔မဟုတ္ဘူးလား "
အငိုက္ဖမ္းလာတဲ့သူေၾကာင့္ ဘာျပန္ေျပာရမလဲမသိေတာ့ ၊ တကယ္လည္း လက္ကို ၾကားထဲခံထားတဲ့သူေၾကာင့္ ညပ္မွာစိုးလို႔မပိတ္မိတာပဲ ။ မ်က္ရည္တင္းခံေနတဲ့ၾကားက က်သြားေသးတာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္မုန္းသည္ ။
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ပတ္သက္ရင္ သူပဲ ထိခိုက္နစ္နာမွာ ။ အေျပာေတြကိုေပ်ာ့သြားလို႔မျဖစ္ဘူး ။
"ကုန္ဆံုးခဲ့တဲ့ အခ်စ္ညေတြကိုေကာ ေမ့ပစ္တာလား ကိုယ္တို႔ဘယ္ေလာက္ရင္းႏွီးလဲဆို တစ္ႀကိမ္မက ၾကဴးလြန္ဖူးတာပဲမလား "
ေျပာလာတဲ့စကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းပါးမ်ားရဲတက္သြားရၿပီး ႐ွက္ရမ္းရမ္းကာ ေအာ္ေတာ့သည္ ။ကြၽန္ေတာ့္မွာ အခ်စ္ဦးေလးကို ေကာင္လို႔ေတာင္မသံုးႏႈန္းဖူးဘူး ။
