Harry Potter ve Melez Prens'de Voldemort'un geri dönüşünü Sihir Bakanlığı'nın da kabul etmesiyle artık insanlar Harry'i "Seçilmiş Kişi" diye çağırmaya başlarlar. Bu arada Harry, kendisine vaftiz babası Sirius'tan miras mallar kaldığını öğrenir. Bu mallar, Zümrüdüanka Yoldaşlığı'nın gizli karargahı olan Grimmauld Meydanındaki, Black ailesinin evi ve yaşlı ev cini Kreacher'dır.[7]
Harry, Profesör Snape'in Karanlık Sanatlara Karşı Savunma öğretmeni olduğu anonsunu duyunca afallayıp kalır. Snape'nin yerini, Harry'nin farkında olmadan öğretmenlik yapması için ikna ettiği Horace Slughorn doldurur. Bu bir bakıma Harry'nin faydasına olmuştur çünkü; Slughorn, Harry'i Snape'in istediğinden daha düşük bir S. B. D. (Sıradan Büyücülük Düzeyi) puanı ile F.Y. B. S (Feci Yorucu Büyücülük Sınavları) İksir sınıfına kabul eder. Böylece Harry seherbaz (ölüm yiyenlerle savaşan büyücü) olabilmesi için gereken dersleri alabilir. (Harry'nin gelecekte yapmayı düşündüğü tek meslek seherbazlıktır. Hakkındaki kehaneti de duyduktan sonra kendisi için karanlık büyücülerle savaşmaktan daha uygun bir meslek olamayacağını düşünmektedir.) Profesör Slughorn'un dersinde Harry kullanılmış bir iksir kitabını Slughorn'un dolabından aşırır ki bu kitabın sahibi "Melez Prens"'dir. Kitaptaki iksirlerle ilgili el yazısıyla yazılmış küçük notlar Harry'nin başarılı iksirler yapmasını ve ödül olarak küçük bir şişe Felix Felices (şans iksiri) kazanmasını sağlar.
Dumbledore, Harry'e özel dersler vermeye başlar. Aslında bu dersler, düşünseli ile Voldemortla ilgili anılara yapılan yolculuklardır. Dumbledore, Voldemort'un ölümsüz olabilmek için ruhunu 7 parçaya bölerek onları Hortkuluk denilen bazı nesnelere yerleştirdiğini tahmin etmektedir. İki hortkuluk imha edilmiştir (Tom Riddle'nin günlüğü ve Marvoldo Gaunt'un yüzüğü). Bu arada gelişen olaylarla Harry Melez Prensin Severus Snape olduğunu öğrenir.
3. hortkuluk Salazar Slytherin'e ait olan bir madalyondur ve madalyon iyi korunan bir mağarada gizlenmiştir ve içi gizemli bir sıvıyla dolu bir kabın dibindedir ve madalyona ulaşmak isteyen kişinin bu sıvıyı içmesi gerekmektedir. Dumbledore sıvıyı içer ve çok güçsüz ve yorgun düşer. Sonunda bir madalyon ve kendine R.A.B. diyen birinden kısa bir not bulurlar. Harry, Dumbledore'u da alarak hızla oradan uzaklaşır. Dumledore'un iyileşebilmesi için Snape'in ona bir iksir hazırlaması gerekmektedir. Okula vardıkarında, Draco Malfoy'un yardımı ile okula sızan ölüm yiyenlerle karşılaşırlar ve Snape, Dumbledore'u öldürüp ölüm yiyenlerle birlikte okuldan ayrılır. Oldukça sakin geçen film de çoğu hayranı sonunu beğenmemiştir.[HP6]
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Resmi olarak yönetmen olarak David Yates seçilmeden önce önceki yönetmenlere iş teklif edilmiş ve onlar da bu teklifle ilgilenmiştir. Üçüncü filmin yönetmeni olan Alfonso Cuarón, "fırsatlara sahip olmayı sevdiğini" belirterek dönüş sinyalleri vermiştir.[8]Ateş Kadehi filminin yönetmeni Mike Newell beşinci filmin yönetmenliğini kabul etmediğinden bu yönetmene teklif edilmemiştir.[9] Terry Gilliam Felsefe Taşı yönetmesi için Rowling'in kişisel tercih ettği yönetmendir. Gilliam'a daha sonra çekilecek filmlerin yönetmeni olup olmayacağı hakkındaki sorulara "Warner Bros. şirketinin karar vereceği" cevabını vermiştir.[10]
Yates beşinci filmden besteci Nicholas Hooper, kostüm tasarımcısı Jany Temime, görsel efekt süpervizörü Tim Burke, yaratık tasarımcısı ve efekt uzmanı Dudman ve özel efekt uzmanı John Richardson'u 6. film içinde kadroya dahil eder.[5] Şubat 2007'den itibaren ilk beş filmin sahne tasarımı yönetmeni Stuart Craig; Dumbledore ve Harry'nin madalyon hortkuluğunu almaya gittikleri mağara sahnesinin de yer aldığı filmin final sahnelerinden astronomi kulesinin de tasarımlarını hazırlamıştır.[11] Filmin alıcı yönetmenliğinde Akademi ödüllü Bruno Delbonnel vardır.[5]. Bu konuda aklıma gelen ilk örnek DaVinci Şifresi'nin film uyarlaması.
Bu handikapın en büyük sebebi sinema formatının kapsam ve ritm bakımından kitapların zevkini çıkardığı özgürlüğe sahip olmaması. Akıl almaz düzeyde popüler Harry Potter serisinin film uyarlamarını ele alalım. Kitapların hiç birini okumamış, seriye olan bütün bilgisi sadece filmlerinden kaynaklanan biriyim. Belki de bu yüzden konu Harry'nin sinema maceralarına geldiğinde kitapların her birini yalayıp yutmuş ölümsüz hayranları ile beğeni bakımından tamamiyle aykırıyız. Harry Potter hayranları her yeni bölümü ne kadar hor görse, hakkında ne kadar şikayet etse, ben o bölümden bir sinema deneyimi olarak o kadar haz alıyorum.
Mesela Potter hayranları tarafından çok beğenilen ilk iki bölümün büyük hayranı değilim. Bunun en büyük sebebi ilk iki filmin görsel olarak biraz fazla düz olmasının yanısıra kitapları (duyduğum kadarıyla) neredeyse olduğu gibi aktarmasında, bu sayede kitaplarla haşır neşir olmayan seyirci için fazla durağan, odaksız ve epizodik bir deneyim yaratmasında.
Harry Potter serisinin her filmi yaklaşık iki buçuk saat, fakat kitapların her biri bir öncekinden daha çok sayfa sayısına sahip. Yani her yeni filmin uyarladığı kitabı iki buçuk saate sıkıştırabilmesi için kitaptan daha fazla detayı, bazen bütün alt-konuları ve karakterleri kırpması gerekiyor. Bu sayede her yeni sinema bölümüyle Harry Potter serisi senaryo anlatımı bakımından daha odaklı, daha hızlı bir tempoya sahip, daha sürükleyici birer sinema deneyimine dönüşüyor, kitaplardan bağımsız olarak.
Harry'nin has düşmanı Lord Voldemort'a karşı bol sihirli, bol efektli son büyük savaşına gelmeden önce karakterlerine tamamen olgunlaşmaları için gerekli zamanı ayıran altıncı film Melez Prens'i ele alalım. Filmi açılış gününde izleyip serinin şu ana kadarki en başarılı 'filmi' olarak aklımda oturttuktan sonra internette kitapların hayranları tarafından film hakkındaki türlü şikayetlerini okudum. Bu şikayetlerin arasında en önde geleni tabi ki kitaptaki bir sürü sahnenin ve hikayenin filmde bulunmaması idi.
Bu konuda aklıma gelen ilk soru şu; eğer okuyucu bir kitabın hayranı olarak kitaptaki her sahnenin filminde bulunmasını isterse o zaman kendi hayalgücümüzün ne değeri var? Eğer kitabı okuduktan sonra hayalimizde yarattığımız görüntüleri dış parti bir sinema ekibi tarafından elverişli bir biçimde önümüze serilmesini bekliyorsak o zaman kitabı okumanın ne gereği var?
Bu çatışma hakkındaki ikinci mesele ise ilk tezime geri dönüyor. Saf sinematik anlatım bakımından Harry Potter serisinin başına gelen en iyi ilave olan yönetmen Peter Yates ile seriyi başından beri uyarlamış senaryo yazarı Steve Kloves'un yazar J.K. Rowling'in epik uzunluktaki kitabını iki buçuk saate sığdırabilmek için olabildiğince ana hikayeye ve ana karakterlere odaklanıyor. Bu sayede anlatım ve ritm bakımından bir sinema deneyimine daha uygun bir yapım ortaya çıkıyor.
Yates ve Kloves altıncı film ile hikayenin sihir tarafını biraz kısıp Harry ve arkadaşlarını olabildiğince üç boyutlu 'insan'lara dönüştürmeyi amaçlıyor. Bu sayede bol bol parıltılı efekt ve patlama dolu olacağını tahmin ettiğim finale gelmeden önce seyircinin karakterlerin kaderini olabildiğince umursaması sağlanıyor. Altıncı filmde Harry, Ron ve Hermione'nin lise çağının baştacı olan karmaşık aşk hikayelerine neredeyse Harry'nin Dumbledore'un yardımı ile Voldemort'u yenmenin yollarını aradıkları ana hikaye kadar ağırlık veriliyor. Bu bakımdan Harry Potter ve Melez Prens belki de serinin en insani bölümü.
Konuyu fazla uzatmadan sadede gelelim. Harry Potter ve Melez Prens, kitaptan bağımsız olarak bakıldığında serinin şimdiye kadarki en başarılı filmi. Görsel bakımdan baştan sona etkileyici, karakter gelişimi bakımından görevini sonuna kadar yerine getiren, epik bir blockbuster fantezisi olarak her adımını doğru atan bir 'film'.
