ZORUNLU BAĞLAR: Geçmişin izleri

4.BÖLÜM ☾

İnsan bazen kim olduğunu unutur.Unutur ve geriye dönüp baktığında eski olduğu kişiyi tanımamazlıktan gelir. Kendinin ne olduğunu bile bile o kadar umursamaz ki sadece geleceğine odaklanır.Yarını düşünür. Yarını önemser.Peki ya o 'yarın da' geçmiş olmayacak mı? Onu da mı böyle eski günler gibi görmezden gelip yok sayacak mı? Onu iyi eden şeyin sadece zaman olduğunu düşündüğü gibi.

Hep geleceklerini anlatırlar. Geçmişlerinde sadece acıları olduğunu söyler kimileri. Bazıları acılarına rağmen bu günlere geldiğini söyler. Kimisi de kaderimdi deyip geçer. İnsanlar hayatlarını böyle tanımlar. Bazıları mutlu, bazıları da acı geçmişleriyle. Kimse 'bunu ben istedim diye öyle oldu.'Demez. Mutlulukları ve acıları hep birşeylere bağlarlar. Bağlarlar ve ona inanırlar.

Ve onlar sadece inandıklarıyla kalırlar.

Ellerimin arasındaki güle baktım. Kafamda bir sürü soru işareti vardı.

Bu gülün çantamda ne işi var? Ne ara çantama girdi? Kim koydu? Ve en önemlisi gülün üzerinde ki kurumuş kan lekesi de neyin nesiydi?

Kan lekesi beni ürkütmüştü.

Bugün fazla yer gezdiğimiz için haliyle fazla insan da görmüştüm ve kimin çantama koyduğunu kestiremiyordum.Telefon çalmaya başladığında kimin aradığına bakmak için yatağın üzerine uzanıp telefonu elime aldım.

Civan'ın neden aradığını pek merak etmesem de telefonu açıp kulağıma götürdüm.

"Arin."

Sesini duymam bile onunla konuşmamam için en büyük sebep olabilirdi.

"Efendim? Bir şey mi oldu?"

Aramasının beni rahatsız ettiğini belli ederek konuşuyordum. Ne kadar evlenecekte olsam ona katlanacağım anlamına gelmiyor.

"Bir şey olmadı. Sesini duymak istedim."

Gerçekten mi? Bunun için mi aradı? Bu adam tam bir salaktı. Her evlenmek üzere olan bu klişe cümleyi kurmak zorunda mı?

"Neden benim sesim?"

Düşününce gerçekten mantıklı bir soruydu. Neden görüştüğü kadınlar varken beni aramıştı şimdi.

"Senden başka kimim sesini duyayım ki?"

Bu soruyu sorduğuna inanamıyorum. Bu kadar yüzsüz olmasını beklemiyordum. Bu adamla daha fazla konuşmak istemiyorum.

"Önemli bir şey yoksa yapacak işlerim var."

"Bir şey mi yaptım? Niye bu kadar sinirlisin?"