Suikastçı

1. ZARF

     Ağaca dayadığım bedenimi doğrulttum, ağrıyan omuzlarımı geriye atıp günlerdir su ve yemek geçmeyen boğazımı ovuşturup ardından yutkundum. Uzun bir süre boyunca elimde bir silah ve her yerime gizlemiş olduğum bıçaklarla yürümüştüm artık biraz kestirmek istiyordum ancak kendime güvenli bir yer bulmalıydım yoksa kraliyet muhafızları ya benim canımı alırdı ya da beni Alpengo kralının önüne sunarlardı ve ben bunu cidden istemiyordum bu yüzden de hava kararmadan bir an önce güvenli bir yer bulmalı veya güvenli bir yer oluşturmalıydım. Eğer hava kararırsa işim zaten zor değilmiş gibi iki kat zorlaşacaktı ben bunu çok ciddiyim cidden bu kötü düşüncelerden hiçbiri gerçekleşmemeliydi, bunu kesinlikle kabul edemezdim. Alpengo krallığı çok korunaklı bir krallıktır ve ben oradan zar zor kaçabilmiştim. Bu yüzden tekrar dönmek asla istemiyordum.

                                                                                 Üç gün sonra...

    Kendime çok güvenilir gizli dışarıdan dikkatlice bakınca bile zar zor ayırt edebileceğin bir baraka tarzı bir şey inşa etmiştim üstü çalı çırpıydı bu görünümü doğaya uyum sağlıyordu ve bu sayede güzelce gizlenebiliyordum. Barakamda otururken doğal bir şekilde yaptığım çayımı içip yanımda getirdiğim kitaplardan birini okuyordum dışarı çıkıp temiz hava almalıyım diye düşündüm hem barakanın ününe oturup kuşların şarkılarıyla güzelce kitap okuyabileceğimi düşünmüştüm kafama da yatmıştı bir yandan görülür müyüm diye düşünüyordum en sonunda bu fikri uygulamak için dışarı çıktığımda önümdeki boş arazinin tam ortasında bulunan rüzgardan uçmak üzere öylece duran bir zarf vardı. Etrafı kolaçan ederek zarfa doğru yaklaştım ve eğilerek zarfı oradan aldım. Hızlı adımlarla barakaya doğru ilerledim barakama girdiğimde hemen kendi köşeme kurulup zarfa göz attım zarfta benim adım yazıyordu.

Vanessa Emery