Zaman nekadar hızlı geçiyordu bilmiyorum ama ben istediğim bölümü kazanmiştim bir otopsiciydim yürüyen adımlarla düşünüyordum hergün ferhatlar kendisini kesip intihar edenler ailelerin gözündeki o gözyaşları ve cigliklar sadece yürüyordum metroya doğru yaklaştımda bir ses beni ayla diğe ses verdi kafamı yana cevirdimde bu aslıydı ona gülümseyerek cevap verdim Aslı'nın naif bakışı beni buldu bugün çok yoğun geçiçek anlaşılan dedi bende gülümseyerek cevap verdim bizim mesleğimiz bu aslı hergünümüz kan ter içinde geçiyor aslı gülümseyerek geçen bir ceset geldi farkketimi kafamı yana doğru çevirerek cesedin kime ait olduğu bilinmiyor o cesettmi die sordum oda evet vücüdünda bir çok yara izi vardı gözler sadece bir yere kenetlenmişti vücüdünda darplar bugün o cesedi inceliycektik.
O cesetlerin arasında çok acılar var dip Aslı'ya gülümsedim .
Bu mesleği ilk seçtirme kokulardan yemek yiyemiyordum ama alışmiştim Aslı'yla hastane doğru girerken Aslı'ya ufak çapli birşey dedim kahvaltı yapalım çok Açim ben Aslı gülümseyerek elbette dedi ve bize yakın olan cafeye gittik gülümseyerek büyük bir iştahla yemeğimizi yedik Aslı elini karnına götürüp şükür bugünde dolu dolu yemek yedim diyerek gülmeye başladı yerlerimizden kalkıp hastaneye doğru yürüdük sadece yürüdük hastane ye girdiğimizde bizim otopsi bölümü en aşagıda kattaydı ogeday dişarda agır agır düşünüyordu ogeday benim iş arkadaşımdı çokta iyi insandı ona doğru selam verdik oda düşünceli sesle selam die karşılık verdi .
Bize doğru geçen gelen darp edilmiş cesed dedi sustu.
Konuşmaya başladı darp edilmiş ceset günlerce işkenceye uğramış tecavüz edilmiş dedi konuşmayadevam etti bugün ailesini aradık cesedin sahibini bulduk annesi hiç birşey demeden kapattı telefonu kızı ölmüştü ve annnesi nasıl bir kadındı gözlerim sadece kenettlendi bugün yine aradıgımızda telefonu açmadı
Neler oluyordu bilmiyordum tek düşündüm ceset ve ailesi herşeyi biliyordu bugün öğrenecek tik.
