Ağlama

Baba

Arkadaş teknik aksaklıktan dolayı (uyuya kalmışım) bölümü biraz geç atıyorum
7 ay sonra

"Ben geldimmm" diye bağırdı Ada. Aslında herkes Adayı hastaneden almaya gitmişti yani şuan Ada evdekilere sürpriz falan yapmadı. Aslında Ada çocukluğuna ben geldim dedi.

"Yavrum dinlen istersen"
"Yok be Oğuz bugün ben hiç uyuumak istemiyorum tüm gün uyanık kalıcam hasret kaldım evimize"
Ada 7 aydır hastanede kalmıştı.

Herkesin enerjisi yerine gelmişti. Ada hâlâ uyku ilacı kullanıyordu annesinin ölümünden beri kullandığı gibi. Ama doktor azlatmasını söylüyordu.

Ada koşarak odasına çıktı.
"Kaç kere dedim Oğuz şu pencereyi aç azıcık havalansın oda yaa"
Oğuz gülerek arkasından gitti. Diğerleri de onun arkasından.

Ada kendini yatağa attı. Eski Ada yoktu.
...
"Sofra hazır hadi gelin" diye bağırdı Ada.
"Ada güzelim misafirimiz var"
"Peki gelsin Oğuz sorun değil bugün benim en mutlu günüm evime geldim ya kim gelirse gelsin üzemez beni"
Kapı çaldığında Ada küçük bir çocuk gibi koşarak kapıyı açtı.

"Arslan abi" dedi şaşkınca.
"Ada, ben yemeğe geldim"
Ada kasını hefif eğdi
"Peki gel abi"
"Kızım bana bab-"
"Abi yemekler soğumasın" diye seslendi Oğuz.

İkisi de içeri girince Oğuz tedirgin bir şekilde Adaya baktı. Ada umursamayarak sandalyesine oturdu.

"İyisin demi kızım"
Ada ses çıkarmadı
"Kızım sana diyorum"
Ada kafasını kaldırdı şaşırmış gibi Arslan'a baktı.
"Bana mı dedin abi"
"Bu masada senden başka kızım mı var"
"Ben senin kızın değilim benim babam mezarda."
"Ada sonra konuşalım bunları" dedi Mert.
"Sonra konuşulacak bir şey yok benim babam öldü."
"Ada yeter sen benim kızımsın bunu o beynine sok"
"Sende şunu sok, Ben senin kızın falan değilim ben senin hiçbir şeyin değilim anla, beni büyüten Kaandı."

Kimse bir şey diyemedi. Sofra kaldırıldı normalde Arslan kalkardı ama önemli bir konu konuşacaktı.

Yemekten sonra çay yapmıştı Mert.

Herkes çaylarını yudumlarken Ada telefonuyla ilgileniyordu

" Ada önemli bir şey konuşucaz"
"Ne var ABİ"
" ADA YETER"
"Bağırma bana hakkın yok buna"
"Öyle bir var ki öyle bir var ki"
"Bana bak abi falan demem öldürürüm seni"
"Gelde öldür"
Ada ayağa kalkıp Arslan'nın üstüne yürümeye başladı.
Oğuz tutmaya çalışsada olmuyordu
"BANA BAK BİR DAHA BU EVE GELİRSEN SENDEN ADİ ORORSBU ÇOCUĞU YOK-
Arslan Adaya bir tokat attı.

"Burama kadar geldi yeter baban yerine koyacaksın beni"
" Koymazsam ne olur annemi azrailin önüne attığın gibi benide mi atarsın"
Oğuz Adayı kendine doğru çekti.

"Arslan abi lütfen git"
"Abi deme o ite"
Arslan Ada'nın üzerine yürümeye başlayınca araya Pınar ve Mert girdi.

Ada koltuğa oturdu dizini kendine çekti.

"Sen öyle bir adisin ki annemi benim melek annemi azrailin önüne attın. Sen kendi kızını karından sakladın. Annem öldü benim gitti o, kızını göremeden gitti. Yıllarca beraber uyuduğu adam öldürdü annemi. Benim annem öldü ve sen kızım diyorsun senin babalığı o sikim. Kaan bile beni severdi"

"Hangi Kaan da bahsediyorsun seni satan Kaandan mı" dedi Arslan. Sesi sakindi fakat içinde fırtınalar kopuyordu.
Oğuz sinirle atağa kalktı
"NE DİYORSUNUZ SİZ"
Ada Oğuzun elini tuttu.
Ada Oğuza sarıldı "gitsin" diye fısıldadı Ada.
...
"2 tane ayrı müstakil ev buldum."
"E git taşın bana niye söylüyorsun abi"
Arslan artık abi demesine bir şey demiyordu.
"Sen, Oğuz ve Ece bir eve eğer Pınar ve Mertte isterse diğer eve taşınıcak"