6 yaşına girdiği günde annesi babası öldürülen Larissa,acılarla hayatta tutunmaya çalışmaktadır en son bu acıya dayanamayıp intikam almaya karar verir en üst düzeyde hacker olup tüm sistemlere sızar bunun sonucunda tüm ülke'de hacker aranmaktadır ha...
O kadar yorgundum ki sanki tüm kemiklerim teker teker kırılıyormuş gibi hissediyordum. Hem fiziksel olarak yorulmuş hissediyordum. Hem de ruhsal olarak bir çöküşteydim. Bu aralar. Karakoldan dönünce ilk işim araştırma yapmak olmuştu. Ve her zamanki gibi o kişileri aradım. Pars hakkında hiçbir ize rastlamamıştım. Ama kafaya takmıştım. Bulacaktım tamı tamına 4 saatimi ayırıp bulmuştum.
Ve asla böyle şeyler bulmayı beklemiyordum. Nedense üzülmüştüm biraz ailesi Pars'ı hiç sevmiyorlarmış. Üstüne bir kere yetimhaneye vermeye kalkmışlar daha sonra bir sebepten vazgeçmişler ardından 7 yaşında kapı önüne koymuşlar Pars'ı. Evinin kapısında yatıp kalkıyormuş ailesi yemek olarak kuru ekmek arada sırada Pars'ın durumu kötüleşirse doğru düzgün yemek veriyorlarmış.
5 Ay boyunca kapıda beklemiş gidecek yeri olmadığı için daha doğrusu çocuk olduğu için bir şey yapamıyormuş. Bir gün bazı komşular görmüş Pars'ı kapının önünde ondan dolayı şikâyette bulunmuşlar. Polis de gelip bu olayın doğruluğunu teyit etmek için parsın anne ve babasının evine gelmişler.
Ama çakal annesi bir yerden haber almış polisin geleceğini bildiği için Pars'ı eve almış poliste gelip ziyaret etmiş evlerini şeytan kılıklı annesi "Polis Bey kim şikâyet etti bilmiyorum ama ben oğlumu asla dışarı atmam." diye dil dökmüş polis de inanıp gitmiş.
Bu olay yüzünden babası ve annesi Pars'ı dövmüşler ve bundan başka hiçbir şey yoktu.
Madem ailesi sevmiyordu. Neden yetimhaneye vermemişler. Neden bu kadar nefret etmişler? Bir anne öz oğluna nasıl bu kadar cani olabilirdi aklım almıyordu. Pars nasıl okumuştu? Peki şu an ailesi neredeydi? Pars intikamını almış mıydı? Diğer yaşlarında ne yapmıştı peki?
Kendimi gerçekten çok kötü hissediyordum. Kalbim sert bir şekilde çarpıyordu. Bir elimle kalbimi tutum sani ağrı dinecekmiş gibi sıktım. Tüm vücudum titremeye başlamıştı. Hayır hayır şu an olmaz. Panik atak geçiremezdim. Yenmeliydim. Bu sefer nefesim bile zor çıkıyordu.
Derin nefes alıp verdim. Tekrardan derin nefes alıp verdim. Bunu 15 defa tekrar ettim. Nefes alışverişlerim normalleştiğinde yüzüme küçük bir gülümseme gelmişti. Başarmıştım uzun aradan sonra ilk kez başarmıştım.
Burada daha fazla kalmak istemiyordum. Karşımdaki üç ekranı da kapatıp buradan çıkıp odama girdim.
Üstümde hala sabah giydiğim etek ve crop olduğunu görünce ikisini de üstümden çıkartıp geceliğimi giyindim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Giydiği gecelik
Geceliği giydim ve yatağıma uzandım. Saat akşamın dördüydü bugün ilk önce Pars'ı araştırmıştım. Sonra da her zaman yaptığım gibi son sürüm bilgisayarımdan bütün sistemlere izinsiz girip o piçleri bulmaya çalışıyordum. Evet ben bir hackerdım.
