Acının kahkahasıydı bunlar
Rengarenk, neşe dolu acıların,
O acılar;
Gerçekleşmemiş hayallerindi.
Bir akşam,
Gerçekleşmeyen hayaller aklına geldiğinde
Atılacak kahkahalar.
O kahkahalar çöpe atılıyor,
Çünkü o hayaller hiçbir zaman gerçekleşmeyecek.
Bir gün,
Gözlerin gökyüzüne dalacak,
Ve işte!
Bir kahkaha daha çöpe atılacak.
Bir sabah kalkacaksın,
Yatağının karşısında bir pano,
Hayallerini işlemissin oraya,
Ilmek ilmek...
Bakacaksın etrafına,
Hâlâ aynı yerdesin.
Bir hışımla kalkacak,
O panoyu yerinden sökecek,
Hayallerin üzerine kurduğun umutları söker gibi...
Bir gece gökyüzüne dalacak gözlerin.
Yıldızlar hâlâ orada!
Uzanacaksın,
Tutacaksın.
'Hey! Ben ve hayallerim hâlâ buradayız'
Diyeceksin.
Gülümseyecek yıldızlar sana.
'Biz de hâlâ buradayız,
Büyümeyi umut ediyoruz,
Fakat bilmiyoruz;
Biz, büyüyünce öleceğiz.
Dinle insanoğlu;
Bazı hayaller gerçekleşmemeli,
Çünkü o hayaller, seni öldürebilir.
Onların elinde bir bıçak,
Senin onları bir daha çağırmanı bekliyorlar,
İlk fırsatta,
İlk fırsatta yaralayacaklar seni.'
Ey insanoğlu,
Dinle yıldızları,
Bak,
Doğru söylüyorlar,
Hayallerin elinde bir bıçak,
İlk önce kalbinde dolaşacak
bıçağın keskin fakat haz veren ucu,
Sanacaksın ki;
Mutlusun.
Bir anda bir baskı hissedeceksin,
Tam kalbinin üstünde,
Canını yakacak,
Fakat vazgeçmeyeceksin.
Sanacaksın ki;
Bu huzur.
Hayır,
Sen sadece huzuru ve mutluluğu,
peşlerinde acı getiren bir şey sandın.
Çünkü, öyle bildin,
Öyle öğrettiler sana:
En sevdiklerin.
Bir haz daha,
Hayır, bu artık sana iyi şeyler hissettirmiyor.
Kalbine saplanacak o bıçak.
Ufak bir kan sızacak önce.
Bıçağı, hayal kırıklığına uğratmanın hazzıyla daha derine batıracaklar.
Daha derine;
Daha çok aşk,
Daha çok yanlış,
Daha çok seviyormuş gibiler.
