[The university mentioned in this story has existed and is found in my province, and some of the places and experiences have existed. But the person or character, based on my imagination, did not exist.]
Sa Isang malawak na unibersidad. Nakataas ang aking noo. There's something about this university that I couldn't forget. The ambiance, the experiences, and the people. I licked my lips and bowed my head to the ground. This school was special to me because of the people I met here. Pumasok ako sa gate, dito palang kitang kita na ang mga dilim na mata ng guard sa'kin. I smiled. They knew me here because I was an alumni of this university. Before I went to the forestry course, I went to the hall in the gym. The gym has improved; the ambiance and the air have remained the same.
It was like it didn't change everything, but it really changed. Nag patuloy ako sa hallway ng university, Nakita ko ang canteen, madaming kumakain, this part of place has a huge place in my heart because we ate here once. Nag lakad ako, Nakita ko ang mga senior high sa kanilang room, the building has 2 floors, mga bata nag nag lalakad.
Sa aking pagpatuloy, patungo sa taas ng school, naalala ko ang mga kaganapan noon. It was seven years ago. and I was once a student of this university; I was once the journalist on the campus. Pumikit ako. I can see through my eyes the smile, the laugh, and the support of Rafael Vinchi Carbones.
"Hi," kumamot si Rafael ng kaniyang ulo. Nag iwas ng tingin. Tinutulak siya ng kaniyang mga kaibigan. Pagkaka-alam ko kasi crush niya ako. Nalaman ko ito sa kaniyang mga kaibigan.
Isang beses pa siya nag bigay sa'kin ng letter, nga lang hindi ko pa nabasa. Nakakatuwa naman dahil mahiyain pala siya.
"Tubig oh," bigay niya sa'kin.
Ang alam ko nasa stem ang strand niya habang naman ako ay nasa Humms. Narinig ko na matalino siya sa kahit na anong bagay.
"Oy, Abi, sama ka ba sa hot spring?"
"Ha?" Tinignan ko ang tumawag sa'kin. "Sigurado ba kayo?" I smiled.
Nakatingin sa'kin sa Rafael kaya nawala ang ngiti ko. Para nga siyang naiinis na ewan sa pag tatanong lang ng kaniyang kaibigan.
"Naku, weekend naman bukas pwedi tayo maligo sa hot spring sa barangay Benulen."
"Ah, sa Benulen ba?" I bit my lips. Paano ko kaya sasabihin na taga-roon ako?
Mula kasi dito sa school na 'to, kailangan pa sumakay ng motorcycle dahil pataas iyon. Bundok na iyon kung tutuusin, Bata pa ako nang mag punta ako sa hot spring na iyon. Masaya naman mag punta roon lalo pag naglalakad lang dahil para na'ring nakapag exercise ka.
"Sige. I'm in."
Nagtama ang mga mata namin ni Rafael na parang nawalan na sa mood. I bit my lips at nag paalam na sa kanila.
Kasama ko pala ang kaibigan ko, si Ain. I was about to leave pero tumikhim siya.
Nilingon ko siya. "Bakit?" I bit my lips.
"Wala. You can go, and might chat with me if you're going with us," suplado pa siyang tumalikod at nakita ko ang pag lampas niya sa mga kaibigan niya.
What's with him? Baka nawalan lang siya ng mood.
"Uy, Abigail." I snapped at bumalik sa kasalukuyan. "Ikaw ba 'yan? Wow, bumalik kana pala dito sa Dalican."
Dalican... It is a place and a bayan.
"Ba't ka nandito?" I smiled at him.
He looks like a teacher now. Ang kaibigan ni Rafael noon, ang kasa-kasama niya noon sa pagiging bulakbol.
"Ah, oo.. Liam, uh, Isang linggo palang." I smiled fakely.
"Gusto ko ba mag kape sa office ko para naman makilala mo ang mga co-tecahe ko, mabibigla ka.." kindat niya na ikinatuwa ko naman.
"Sige, tara ba." I smiled. Giniya niya ako pababa na dahil mukhang nasa baba pa ang office niya.
