Back in the early 2000s, anyone from Rizal province will know the radio station "Thunder Radio" they usually play hit songs during that time, uso din nun yung magbibigay ka ng name mo and cellphone number sa Radio station through text message then the DJ will broadcast your name and cellphone number over the air. Listeners will usually text you, text mate pa ang uso noon Hindi pa uso ang social media, wala pang facebook, bago pa lang ang friendster. Karamihan nakikinig sa thunder radio.
So one night, I texted thunder radio, provided my phone name Lance and my cellphone number, and it was broadcasted over the radio.
A few girls texted me but only one stood out. Her name is Cris were the same age and lives in the same town where I live.
Naging Text mate kami for a few weeks then we decided na mag meet up, sa tapat ng church sa nearby town, kumain kami nang Palabok, and funny, she was amazed kung paano ko sinala yung buto ng kalamansi gamit ang tinidor, may natutunan daw syang bago.
Then after 2 months, pinakilala nya ako sa mother nya, yung mother nya nagtitinda sa canteen sa isang Malaking University and her father was a high ranking police officer back then, sa father nya bawal syang mag boyfriend.
Everyone in her family alam na boyfriend ako except her father. Yung father nya once a month lang kung umuwi sa kanila. One day while nasa bahay nila ako ay biglang dumating at pasigaw na tinanong kung sino ako. Sumagot yung nanay nya na bumibili lang daw ako sa tindahan nila. Meron kasi silang sari sari store. Tapos pinauwi na ako ng nanay.
I was in 4th year high school and she was a 1st year college student back then. Mahilig kami lumabas, pumunta kung saan saan just the 2 of us or with our friends, nature trip sa bundok, pumasok kami sa isang kweba na may running water, at sa pinakadulo ay may lagoon, napaka linaw ng tubig, at ang buhangin kumikislap kasabay ng mga stalacties at stalagmites sa kweba. Sinasama nya ako with her friends at sinasama ko din sya sa mga friends ko naman.
Mahilig ako noon mag bigay ng letter at poem sa kanya. At tinago nya lahat yun, Siguro naka 50-70 letters and poem ako sa kanya. Kapag pagod sya from school ay minamasahe ko likod at paa nya o kaya naman tinutulungan ko sya sa mga assignments nya. Kapag may events sa school nya ay nandun ako at ganun din naman sya sa akin. Madalas ko din sya ipagluto kapag pumupunta sya sa bahay ko. Minsan nga ipinagluto ko sya sa bahay nila kasi wala pa silang pagkain at ang mother nya ay nasa school pa.
One day, while nasa class ako, yung friend ko na babae asked me if may girlfriend na daw ako, at pinakita ko picture nya. Big mistake, nakilala nya yung gf ko at neighbors sila. At nagtaka sya kasi parehas daw kami ng last name nun, hindi ko kasi sinabi sa kanya na parehas kami ng last name and possible na magkamag anak kami. Yung mother ng classmate ko na yun ay teacher ko din sa school, at dahil dun na ikwento ng classmate ko sa nanay nya at sinabi nga na magpinsan daw kami nun. Then isinumbong nung teacher na yun sa mother ng girlfriend ko, pinatawag ako ng nanay ng girlfriend ko at kinausap kaming dalawa na kami daw ay mag second cousin at kailangan na namin itigil ang relasyon namin dahil mag pinsan kaming dalawa. Nalaman din ng buong family namin kaya pinagbawalan na kami magkita. Naging bantay sarado sya.
Sinabi lang namin sa mother nya nag maghihiwalay na kami at hindi na itutuloy ang aming relasyon, pero nag patuloy kami ng patago. Madalas kaming nagkikita sa bahay ng isang friend o kaya naman sa isang park nakaupo lang sa bench at nag uusap ng ilang oras.
Parents nya, family ko are both against with our relationship. But we tried hanggang sa sumuko na ako. Nahirapan na ako sa pagtago. Sabi ko nga sa kanya, baliktarin man natin ang mundo ay imposible talaga na maging tayo habang buhay.
Our relationship lasted only for 9 months but it felt like it lasted for years. We were so close together.
Nahirapan ako, wala din naman ako pera pa nung time na yun para pumunta o bumiyahe sa house ng friend nya. Nakipag break na ako, then after a month, narealized ko na mas mahirap pala pag wala sya. So pinuntahan ko sya sa bahay nila at nakita ko na naka sakay sya sa motor kasama ng isang lalaki. First time ko nakita yung guy and I assumed na boyfriend nya yun. Nag kita ulit kami at kasama nya yung guy sa isang event sa simbahan. Hinawakan pa nya yung kamay nung guy habang naka tingin sya sa akin. It broke my heart. Nag lakad ako pauwi, at habang naglalakad ay nakita ko yung girl na bestfriend ko, sobrang niyakap ko sya sabay iyak.
Nagpadala ako ng sulat sa kanya, nag text na kung pwede magkita kami ulit kung saan kami unang nagkita, araw - araw ko syang hinintay doon sa lugar, umulan at umaraw nag hintay ako pero hindi sya dumating. Sa tuwing umuulan, mas nararamdaman ko ang lungkot ng pagkawala nya.
Lumipas ang bawat araw at buwan nandun ako sa lugar kung saan kami unang nagkita, nakaupo, nakikinig sa thunder radio, nag babakasakali na isang araw ay dumating sya pero hindi na sya dumating at never na ulit kami nagkita.
At Lumipas ang madaming taon, may mga sarili na syang pamilya, bigla syang nag message sa akin sa facebook kung pwede daw ay magkita ulit kami.
Nakita ko ulit sya, kinamayan ko sya at isinakay ko sya sa kotse ko, nag usap kami, Ang dami naming napagkwentuhan, nakwento nya na hindi maganda ang naging buhay nya sa kanyang partner madalas daw ay sinasaktan sya, at ang tagal nyang inisip na balikan na lang ako kaso unfair naman daw sa akin at nahihiya sya.
Cris: "Nasa akin pa lahat ng mga sulat at tula mo, at lahat ng mga binigay mo at naitext mo sa akin noon, Hindi ko itinapon dahil eto na lang yung alaala na meron ako sayo, eto yung mga alaala na nagpapasaya sa akin tuwing nalulungkot ako. Halos araw-araw iniiisip ko na gusto kitang makita, na gusto kong bumalik sayo pero nakita ko na magiging unfair ako sayo kapag ginawa ko yun. Hindi ka nawala sa puso at isipan ko"
For one last time I kissed her and held her in my arms and told her.
"kailangan mo na akong palayain sa puso at isipan mo.. Sabi ko nga noon sayo, baliktarin man natin ang mundo, imposibleng maging tayo habang buhay. Hindi na ako yung dati mong minahal, ang dami nang nagbago sa akin. Binago mo ako ng mawala ka, Itapon mo na lahat ng binigay ko sayo for you to move on, patawarin mo rin ang sarili mo. Matagal na akong naka move on sayo, you have to set me free, sobrang minahal kita noon pero hindi na ngayon"
Then I played this song inside the car.
Put away the pictures
Put away the memories
I've poured over & over through my tears
I've held them till I'm blind
They kept my hope alive
As if somehow that might keep you here
Once you believed in a love forever more
How do you leave it in a drawer
Now here it comes
The hardest part of all
Unchain my heart that's holding on
How do I start to live my life alone
Guess I'm just learning
Learning the art of letting go
Try to say it's over
Say the word goodbye
But each time it catches in my throat
You're still here in me
And I can't set you free
So I hold on to what I wanted most
Baby someday we'll be friends forever more
Wish I could open up that door
Now here it comes
The hardest part of all
Unchain my heart that's holding on
How do I start to live my life alone
Guess I'm just learning
Learning the art of letting go
Watching us fade
What can I do
But try to make it through the pain
Not one more day without you
Where do I start to live my life alone
I guess I'm learning
Only learning
Learning the art of letting go
After a few years, I learned that she got married to a different guy and she's happy now with her new life.
The End..
