Hacker

11.BÖLÜM SÜREÇ

11.Bölüm Süreç

Pars Kandemir'in ağzından

Larissa yorgun bir sesle"Dışarı çıkarmısın üstümü değiştireceğim." kesinlikle çok halsiz göründüğü için
"iyi görünmüyorsun sana yardım etmemi istermisin?" Dedim.

Bakışları çok sertti bana kırılmıştı sanırım."kendi çıkarların için bana yardım etmen gerekmiyor. Çık." Daha fazla ısrar etmenin anlamı yoktu inatçı keçiliğindenmi yapıyordu yoksa bana sinirlenmişmiydi tam anlamamıştım.

Aşağı inip salonu biraz toparladım. Ardından Larissa'ya iyi gelir diye mercimek çorbası yapmaya karar vermiştim.

Ben tüm yemekleri yapmayı biliyordum çünkü ailemden kimse bana yemek yapmazdı ben kendi karnımı kendim doyurmak için başlarda sandiviç yapıyordum daha sonra böyle olmayacağına karar verip yemek yapmayı öğerndim. Böyle Yavaş yavaş öğrenmiştim yemek yapmayı mutfağa gelip malzemeler varmı diye baktığımıda aradığım her şey vardı malzemeleri çıkartıp işe koyuldum.

30 dakikada çorbayı hazırlamıştım çorba çok güzel kokuyordu canım çekmişti. Larissa'ya bir kase koyup kendime de ayırmıştım. Kaseyi tepsiye koymuştum ardından ağrı kesici ve ekmek koymuştum tepsiye.

Tepsiyi elime alıp yukarı çıkıp Larissa'nın odasına geldim. Larissa'ya baktığımda uyuyordu tepsiyi komedinin üzerine koyup sandalye'ye oturup Larissa'yı izlemeye başladım. Çok tatlı uyuyordu masum bir melek gibi bir tek kanatları eksikti bugün bana kızmıştı ama aramızda mesafe olması gerekiyordu. Ben Larissa'ya gün geçtikçe daha çok bağlanıyordum. Ve bu hiç iyi değildi o yüzden o sözleri söylemiştim. Günü gelince tutuklanacaktı hemde benim tarafımdan o zaman ikimizin kalbi paramparça olacaktı. Hayır hayır kesinlikle uzak durmalıydım.

Bunu ikimiz içinde yapmalıydım.

Larissa çok güzel bir kızdı mavi gözlü ince kaşlı sarının en açık tonunda beline kadar uzanan saçı vardı. Hele o küçük burnu onu çok tatlı yapıyordu orta dolgunluktada dudağı vardı. O kadar acıya nasıl dayanmıştır kim bilir düşündüklerimi anlayınca kendime sövdüm Lanet olsun'ya düşünmeyecem dedikçe düşünüyorum. Geçenlerde'de onu öpmekle tehdit etmiştim. Kesinlikle aramızı bozmam gerekiyordu bunu aklımın bir yerine not ettim.

Larissa'yı uyadırsammı ona çorbamı verirdim. Ve ilacını içerdi. Tam Larissa'yı uyandıracakken mırıldandığını duydum. Ama ne dediğini anlayamadım sandalye'den kalkıp yanına gittim. Biraz eğilip ne dediğini dinledim.

"Hayır yapmayın."

"Yalvarırım gitmeyin."

"Anne baba lütfen gitmeyin ben siz olmadan yaşayamam."

"Kalkın."

"Baba hani bana söz vermiştin."

Larissa kabus görüyor olmalıydı çok fazla terliyordu bu normal değildi. "Larissa." diyip biraz omzundan düttüm gözlerini yavaş yavaş açıp bana baktı uykulu gözlerle. "noluyor?" Dedi çatallı sesiyle.

"Kabus görüyordun."

"Kabus değil gerçekleri görüyorum." diye kısık sesle mırıldandanmıştı ama ben duymuştum. Ne gerçeğinden bahsediyorduki tam soracaktımki vazgeçtim çünkü aramızda mesafe olması gerekiyordu ve özelini bana anlatmamaması daha iyiydi. "çorba yaptım kendime. Sende içersin diye sanada bir kase getirdim." Birazcık yalandan bir şey olmazdı.

"Sen çorba yapmayı nerden biliyorsun?"şaşırmıştı biraz
"Ben daha bir sürü yemek yapmayı biliyorum. Bir ara yemek yapmaya merak salmıştım ordan biliyorum." gerçeği söylemedim çünkü bana acımasını istemiyordum acımasını istediğim son kişiydi.