Gönül Harekâtı

6.Bölüm⚖️🎖️

"Bakarken kıyamamak mı?
Yoksa baktıkça doyamamak mıdır aşk?"-Özdemir Asaf

(Yazar'dan)

Tüm tim hastaneye gelmişti gecenin birinde, hastane askerlerle dolmuştu. Çoğu insanın dikkati buradaydı, askerlerin tek derdi vardı. O da arkadaşları Caferdi. Bu sebepten onlara bakan gözleri önemsemediler.

Ege,Gülin'i arkadaşının yanına bıraktı çünkü Gülin ayakta zor duruyordu. Gülin uzatmadan arkadaşının yanına oturdu ve başını koluna yasladı, hepsi Gülin gibiydi. Hepsinin içinde hüzün vardı çünkü Cafer sadece bir asker değildi,orada çalışan biri değildi sadece. Cafer, kadın erkek farketmezsizin insanlara yardım eden biriydi. Cafer ailesine veremediği sevgiyi tüm askeriyeye dağıtmıştı.

Yavuz randevusundan direkt buraya gelmişti,zaten randevuya isteksiz gitmişti. Kalbinin bir yerinde burukluk vardı giderken ve şimdi anlamıştı. Bu burukluğun sebebi Caferdi.

Deniz MARAŞLI, haberi duyunca tatil için gittiği ailesinin yanından aceleyle gelmişti. Ailesi dediği ise ablasıydı, her ay yanına giderdi.

Günay uyku sersemiyle buraya gelmişti, yatakta birden aranan telefonla ne olduğunu anlayamadan buraya gelmişti.

Fırat en son askeriyedeki silah odasını temizliyordu, askeriye de Cafer'in hastanede olduğu haberini alınca işini bırakıp gelmişti.

Tek gelmeyen kişiler Üster ve Burçindi. Zaten Üsterden sabahtan beri haber alınmamıştı. Burçin de ortalıkta yoktu, Günay aramıştı ama geri dönmedi.

Hepsinin şuan derdi Caferdi, tek temennileri sağ salim çıkmasıydılar.

Hepsi ameliyathanenin önünde dikilmiş içeriden gelecek haberi bekliyorlardı, bazısı yorgunluktan oturmuştu. Kimseden ses seda çıkmıyordu, kimsenin ağzını bıçak açmıyordu. Gülin dayanamayıp Ege'ye dönüp"Doktor bir şey dedi mi?"

Ege ayakta dik duruyordu ama içten içe üzülüyordu, kendini bastırırken buruk bir gülümsemeyle"Bilmiyorum,birazdan çıkarlar."

Gülin geri başını arkadaşına koydu, gözleri dolmuştu. Aklına bir anı gelmişti. Cafer'in ilk geldiği gündü.

Cafer iki yıl önce bu time gelmişti, başta çok tırsmıştı. Arkadaşı olmayacağını sanıyordu, hâlbuki insanlarla çok iyi geçinirdi. Geldiği ilk gün timdeki herkesin olduğu odaya girdi. Tüm gözler onun üstündeydi, sert ifadelerle bakıyorlardı. Cafer elindeki açma olan poşeti yanındaki masaya tedirgin bir şekilde bıraktı.

Timdekiler elindeki poşete bakıp geri Cafere baktılar, aralarında tek gülen Egeydi. Elindeki açmaları görünce gözü açılmıştı. Oturduğu yerden heybetle kalkıp Cafer'in yanına gitti. Cafer karşısında heybetli bir askeri görünce yutkundu. Ne de olsa ondan daha rütbeli bir askerdi.

Ege Cafer'in omzuna elini attı."Hoşgeldin devre, hayırlı olsun."
Deyince Cafer biraz da olsa rahatlamıştı. "Hoşbuldum..." demekle yetindi.

Ege masadaki açma poşetini eline alırken Gülin arkadan"Ayı olduğunu bu kadar belli etme. Daha yeni yemek yedik."

Ege elindekilerle ters ters Gülin'e döndü."Yalnız şuan rütbedeyiz,bu dediğini kullanabilirim biliyorsun değil mi?" Ege Üsterden sonra en rütbeli kişiydi timde.