CHAPTER 27

60 7 0
                                    

𝗭𝗔𝗥𝗥𝗔𝗛'𝗦 𝗣𝗢𝗩

Lumabas na ako, hindi ko narin hinintay ang sasabihin nya at sa pag'labas ko, doon na tuluyang bumahos ang luha ko, lahat nga ng mga empleyado ko takang'taka sa ng yayari sakin pero hindi ko nalang sila binalingan at mabilis na lumabas ng hotel.

Naka'uwi ako ng bahay na magang-maga ang mata ko sa pag'iyak. Nakita naman yun ng kapatid ko at alalang-alala sya sakin, mukang kakagising palang nya.

Umo po ako sa sala habang tulala na bumubuhos ang mga luha ko.

Lumapit din ang kapatid ko sakin at pina'patahan ako sa pag'iyak habang yakap'yakap nya ako.

“Sabe kuna kasi sayo eh! Hindi talaga gagawa ng matino yang Xyrux nayan, pero ano hindi ka nakinig sakin at pinag'tanggol mo pasya sa akin?” Sermon nya ng maka bitaw na sya sa pag'kakayap sakin, habang hinihimas-himas parin ako sa likod.

“Hindi ko kaya bunso, ayu'kong mawala sya sa buhay ko!” mangiyak ngiyak ko'ng wika sa kanya.

Ang sakit sakit eh!!

“Ano kaba ate, bakit ba pinag pipilitan mo ang sarili mo sa kanya na alam moring hindi na ikaw ang nag papatibok ng puso nya kunde ang ahas na teacher NAYUN. At ang magaling mong boyfriend, dalawa pakayung pinag sabay, dalawa na kapwa mga teacher rin. Kaya kung ako sayo ate kalimutan mona ang Xyrux nayan, bumalik kana sa dating kilala ko'ng ate na sexy at maganda! Alam kung hindi madaling makalimot lalonat inabot kayo ng 5 years na mag karilasyon, pero ate move on na dahil una salahat hindi ikaw ang nag luko konde sya.” mahabang wika nya habang hinihimas parin ako sa likod.

Tuloy parin ako sa pag'iyak haggang sa biglang dumilim ang paningin ko.



𝗭𝗔𝗜𝗥𝗔𝗛'𝗦 𝗣𝗢𝗩

Habang hinihimas ko parin ang likod ni ate ng bigla nalang syang tumigil sa pag'iyak akala ko litiral syang tumigil pero ng biglang bumagsak ang ulo nya sa balikat ko na hindi humihinga doon ko'lang nalaman na wala nasyang malay.

Ito nanaman ang kina'tatakutan ko'ng mang'yari sa buong buhay ko.

Tuwing mahihimatay kasi si ate halos linggohan o buwanan sya bago nagigising, kaya halos hindi kuna alam ang gagawin ko kung paano ko sya maepapaalam sa school na pinapasukan nya.

Kinuha ko ang phone nya sa bag nya upang tawagan ang dalawa, sila kasi ang biglang naalala ko kaya sila nalang ang pag sabihan ko.

Naihiga ko narin kasi si ate sa kama nya.

Napatingin ako sa relo ko kung anung oras na, oh sh*t! 3:30am na pala.

Wag nyu nang tanungin sakin kung ano ang dahilan at sanhi ng biglaang pakawala ng malay nya. Sya nalang ang bahalang mag paliwanag sa inyo.

༞✾༞✾༞✾༞

“Pasin sya na kayu dahil wala ngayun dito si ate, may pinuntahan lang sya sa state at biglaan yun kaya hindi na sya nakapag paalam sainyo. Sabi nya sakin na kayu na muna ang bahala na mag sabi sa principal na hindi muna sya makaka'pasuk ng isang buwan. Bawal kasi ang phone doon sa pupuntahan nya kaya hindi sya makaka text, tawag, o chat sa inyu.” pag'sisinungaling ko na ikinalungkot naman ng dalawa, dahil seguro na hindi nila makikita ng isang buwan si ate.

Dito kasi sila ngayun sa sala kasabay kung nag aagahan habang tahimik lang silang dalawa na kumakain.

Pansin korin, silang dalawa lang ang ka-close ni ate na student nya pero impernes gwapo nilang dalawa para silang chanese at japanese.

Agad naman silang nag paalam ng makatapos na sila sa pag kain.

Hinatid ko naman sila sa gate.

“Kami ng bahala kay prof, sige alis na kami at pasinsya din sa pag aabala namin sayo.” paumanhin nyang sabi sabay ngiti, naistapwa naman ako doon.

“Sege bye! Sabi mo pasalubong namin hah?” naka'ngiting sabi ng isa habang tinapik pa ako sa balikat kaya bago pa ako natauhan.

“Sege, sabi kulang kay ate na pasalubungan kayo at kung nan'dito nasya agad ko kayung tawagan pero kay ateng phone ang gagamitin ko.” sabi ko habang nakangiti narin.

Tuluyanang umalis silang dalawa at ako naman ay bumalik na sa loob ng bahay at pumasuk agad sa kwarto ko.

Umopo agad ako sa reading table ko, agad kung ino-open ang computer ko at agad na pumonta sa website ng hotel na pagmamay'ari ni ate upang ipaalam sa mga employee nya na hindi makaka'bisita si ate ng isang buwan.

Sa tutuo lang apat na hotel ang pagmamay'ari ni ate meron dito sa Japan, china, Korea, at Philippines. Poro malalaking hotel ang pagmamay'ari nya pero kahit ganon ginusto parin nyang maging teacher kahit ang tutuo napakayaman namin.

Sabi nya sakin na gusto nya kasing ang pag tuturo dahil sa pagtuturo sya nagiging masaya, tulad ngayun.

THE MYSTERIOUS RED EYES✓Where stories live. Discover now