YARALASAR 5

29.YAĞMUR

Çok uzun bir aradan sonra tekrardan merhabaaa! Biliyorsunuz ki bir sonraki bölüm son bölümümüz olacakk. Keyifli okumalar. 💗💞

Önceki bölümden

Herkes yemeklerini yemişti ve masa toplanmıştı. Beş tabak yemek yediğim için biraz şişmiştim, ama bu benim için sorun değildi. Eyüp, "Elvan gel!" diyerek Elvan'ın kolundan tuttu. Elvan hiç itiraz etmeden onunla yürümeye başlayınca Evren onların yanına yürüdü ve Eyüp'ün elini Elvan'ın kolundan çekti. Aralarında Eyüp ile 5 yaş olmasına rağmen Evren daha akıllı gibiydi. "Ne oldu?" diyince kahka attım. Abilik tavırları çok tatlıydı. Dikkatimi dağıtan Alaz'ın sesi olmuştu. "Yukarıya çık birazdan geliyorum." diyerek kulağıma fısıldayınca hiç itiraz etmeden evin içine girdim ve yukarı kata çıktım. Biraz sonra Alaz'da gelince onun karşısında durdum. Başı ile odasını işaret etti. Odasına girdiğim sırada arkamdan geldi. "Ne old-" lafım yarıda kesilmişti çünkü ne istediğini anlamıştım. Elini belime koydu ve beni kendine yaklaştırdı. Kollarımı boynuna doladım, onu o güzel kokusunu içime çektim. Parmak ucuna yükseldim, dudakları dudaklarımı bulunca yavaş ve tutkulu bir şekilde öpüşmeye başlamıştık. Bu çok iyi hissettiriyordu.

__________________

Babaannenin evinden çıkalı çok olmamıştı ve biz Deniz'i almak için annemin evine gidiyorduk. Elvan çoktan uyumuştu, aslında uyuması normal, oldukça yorucu bir gün geçirmiştik. Arabanın radyosunda kısık sesle çalan şarkı ile kafamı arabanın camından kaldırıp Alaz'a gülerek baktım, o da bana bakıp sırıttı.

"Hani çok doğrusunu ya,
Her şeyde en iyisin ya,
Dünya etrafında dönmüyor bilesin.

Bakışlarıyla bir dağı devirir,
Elalemi size getirir,
Bütün herkes onu konuşuyor zannetsin."

Alaz tesisin koridorunda bize doğru gelirken bu şarkıyı söylemişliğim vardı. Kıkırdayarak kafamı cama geri yasladım. Çok zaman geçmemişti ve biz anneme varmıştık. Evin içine girdiğim an kulaklarımı kahka sesleri doldurmuştu. Salona girdiğim de annem Deniz'in göbeğini gıdıklıyordu, ve Deniz kahkalarla gülüyordu. "Ben geldim," diyerek onların yanına gittim. "Hoş geldin kızım, biz bugün baya iyi zaman geçirdik. Siz ne yaptınız? Elvan nerde?" annemin ardarda gelen sorularını cevaplamaya başladım. "Elvan arabada uyuyor. Hastaneden çıktıktan sonra dediğim gibi babaannelere gittik." dedim ve yerde oturan Deniz'i kucağıma aldım. "Kendine iyi bak anne, ben şimdi gidiyorum Alaz bekliyor arabada. Her şey için teşekkür ederim," diyerek anneme boşta kalan kolumla sımsıkı sarıldım. "Tamam Sedef, dikkat edin." aklıma gelen şey ile güldüm. "Sende bize gelsene anne?" dedim. Annem başını iki yana doğru salladı. "Gerek yok ben evimde rahatım. Hem... Babamın kokusu bu eve sinmişken ben buradan asla gitmem. Diyince başımı anlayışla salladım.

Tam arkamı dönecekken bir hapşurma sesi duydum. Ama annem hapşurmamıştı, evin görevlileri bir kaç gündür evde değillerdi. Kaşlarımı çattım, burnumla oynayan denize bir öpücük verip yere koydum. Annem ne yapacağını bilemez bir şekilde bir bana bir merdivenlere bakıyordu. "Benden ne saklıyorsun anne?" diyerek merdivenlere yöneldiğim sırada annem kolumu tuttu. "Hiç bir şey sakşamıyorum kızım, ne sallaya bilirim ki?" diyince kaşlarımı dahada fazla çattım, "bilmem anne! Ne sağlayabilirsiniz ki?" diyerek kolumu kurtardım. "Sedef dur!" annemi dinlemedim bile, önce kendi odama baktım. Her yere baktıktan sonra burada kimsenin olmadığından emin olavaktım ki annemin odasına bakmadığım aklıma gelmişti. Annemin odasına gireceğim esnada annem önüme geçti. "Tamam, sen bilirsin istiyorsan bak." diyince tereddütle durdum. "Anne Deniz'in yanına gider misin?" dediğimde annem hiç bir şey demeden aşağıya indi. Kapıyı açtığımda gördüğüm şey ile ne tepki vermem gerektiğini bilmiyordum, ama anneme artık Deniz'i emanet edemeyeceğimi anlamıştım. Çünkü annem Deniz'e bakmak yerine başka şeylerle meşgul oluyordu. Hayal kırıklı ile kapıyı çarparak kapattım, Aslan babamın arkamdan bağırışlarını umursamadım.