maple romance

prolouge

“under a maple tree-prolouge”

under a maple tree, i saw a girl, nilapitan ko siya kasi na curious ako bat siya umiiyak, nung pag lapit ko sakanya, na realize ko siya pala yung ex ko

"pinag tagpo nanaman kami ng tadhana *gasps*" bulong ko sa hangin

"miss okay ka lang ba?" nung humarap siya sakin di niya na ako na-aalala, matagal narin kasi since nung nag hiwalay kami 7 years ago pa kasi yon.

"i guess talagang pangarap mong pumunta dito sa Canada huh?"

nabigla ako, akala ko kasi di niya na ako kilala.

"um, bakit ka umiiyak?"

"naaksidente kasi boyfriend ko, pag dating nila sa ospital, it's too late na..."

"condolence sayo, hope you feel better soon, bakit pala andito ka sa Canada?"

"wala lang, or maybe kaya pumunta ako dito kasi namimiss ko yung taong na ngarap na pumunta dito, ay ngayon yung taong yon nasa tabi ko, kinakausap ako."

"does she mean, ako yung taong sinasabi niya?" Saad ko sa sarili

umupo nalang ako sa tabi niya, tumahan din siya sa pag iyak, instead humiga siya sa kinauupuan niya

"hayst ganyan talaga ang buhay, ipapanganak lang para mamatay" sabi ko at dinugtungan ko pa ng "alam mo pag di mo kayang tangapin na yung taong yon patay na mahirap"

"alam mo ba?- pag hinahanap-hanap mo ang isang tao gagawa't gagawa ng paraan ang tadhana?" hindi ko alam kung tinatanong niya ako or may ibig sabihin siya pero sa tono ng boses niya nag tatanong siya

"alam ko, kasi yung taong hinahanap ko ng halos walong taon na, nasa tabi ko ngayon, kausap ko" hindi ko alam bat yun ang lumabas sa bibig ko pero totoo ba yon? Hindi ko alam bakit ganito...

"ang tagal na since nung last nating conversation"

"yes, i wished i chatted you and started the conversation, i'm missing you too much because of that"

"it's okay, atleast we finally met"

"i wish i didn't run"

"better than never, kasi if you didn't tried to run you can hurt your own self or your partner, though when you ran you hurted me instead of healing me"

"sorry! i didn't mean it..."