Drives Under Nightlights

Chapter 30

Isang bagay lang ang bumida sa isip ko: ang komprontahin siya.

There, I drifted to the village in anticipation that he'd show himself . . . and explain. Ramdam ko pa rin ang bugbog sa katawan ko nang makarating. But my heart constricted in disappointment when Allen was the one who opened the door.

"Wala ba sa office nila?" tanong ko nang sabihin niyang siya lang ang nasa loob.

"Sa pagkakaalam ko, nag-take siya ng
2-months leave," tumabingi ang ulo niya sa lito, "hindi mo pala alam?"

Mas lalo akong nagtaka. "Hindi niya pinaalam."

"Ah, siya na lang tanungin mo. I'm sure nando'n 'yon sa bahay nila," maliit ang ngiti niya.

Kinutuban ako pag-alis sa lugar. My mind were all over the place as I race to Shiro's place.

The gardenscape in their front lawn still hasn't change when I entered the gate. Nang mahagip ko ang pool, piniga ang puso ko sa nakitang likuran ng babaeng nakaupo sa dulo.

Monnic. Naka-two piece.

Bakit nandito siya? Hindi ito Italy.

Napalingon ako sa main door nang makarinig ng boses sa loob. Galing 'yon kay Shiro.

"We really shouldn't be together anymore. This is just all temporary."

Napatigil ako nang pipihitin ko sana ang doorknob.

"We shouldn't even be keeping this relationship because it's useless."

Ano bang pinagsasabi niya?

"I've already made up my mind regarding this matter, dad. I'm going to stop everything with her. This isn't worth anything in the end."

Kasabay ng pagguho ng sariling lakas ko, bumalik ang sakit ng kalmot, tadyak at suntok na natamo ko.

"I knew from the start that I couldn't benefit even a thing."

Ano 'to, Shiro . . . Hindi ka ganito noong huling pag-uusap natin . . . You're lying . . .

". . . What? Monnic?!" Maging ako ay nabigla sa narinig. "No! You're not telling me all of that, dad! I'm planning to propose to her after all of this bullshit and you can't do anything about it."

Gusto kong buksan ang pinto pero mas nanaig pa ang kagustuhan kong pakinggan ang sasabihin pa niya.

And he didn't disappoint.

"Dad, no! You can't seriously do that! I won't let you touch her!"

Unti-unting uminit ang gilid ng mga mata ko, ang tuhod ko nawawalan ng lakas.

"I love her, dad. You can't do this to us. She's mine."

Oo na. Oo na. Sa'yo na siya. Tangina. Saksak mo sa bayag mo, bwiset.

Takip ko ang bibig nang tumalikod. I don't know how I managed to exit their place. Even Monnic hadn't noticed my trace when I left.

Sumakay ako sa jeep na hindi ko alam ang ruta. The only thing in my mind right now is to get away as far as possible. There, I found myself wandering around until I reached a mini-mart. Nagpanggap na lang akong namimili sa loob. Pero lumabas din ako kalaunan, nang may tumawag sa pangalan ko.

"Jing?"

Nalaglag ang panga ko nang makilala ang babae.

"Mirana?! Dito ka pala?"

Dala niya ang maliit na supot mula sa drugstore katabi nitong mini-mart. Tumango siya, gulat din sa presensya ko. "Anong ginagawa mo at napadpad ka dito?" Her arms hugged by her sleeves.