K.U.Y - ön taslak

1. GÜN 🌌

Şarkı: Priestess - Pumarosa

Ayaklarım ve avuçlarım, sahilin dik bir yokuşla suya inen çakıllarının üzerindeydi. Akşama doğru dalgaları köpüren deniz, gecenin karanlığı çöktüğünde dinginleşmiş, uzun dalgalarla kıyıyı süpürüyordu. Cansız bir kuklanın parçaları gibi düşmüş uzuvlarımı sıradaki dalga suya gömdü ve ağır ağır çekildi. Duygularım ve düşüncelerimin karmaşası bunu sayısız kez tekrar eden denizle birlikte arınmış gibiydi.

Sol elimi huzursuzlukla inceledim. Avuç içim aşağıya dönük olduğu için kızarık izi göremiyordum. Çocuksu bir hayalle dalgaların o izi de temizleyip götürdüğüne, Selene'nin büyüsünün bir şekilde bana hiç ulaşmamış olacağına inanmak istiyordum. Korkarak elimi kendime döndürdüm. İz hala oradaydı.

Lanet olası Tanrıça'nın lanet olası öpücüğü...

Küçülmeye başlamış olmasına rağmen hala Dolunay gibi tam ve bütün görünen Ay'ın parlak ışığıyla aydınlanıyordu. Bana yapabildikleri için Ay'dan en az kurt sürüsü kadar nefret ediyordum. Normalde bana huzur veren kıvamlı ışığından tiksinecek hale gelmiştim.

Elimi iyice kaldırıp denize doğru boynunu bükmüş Dolunay'la yan yana gelecek mesafeye getirdim. İzle Ay kıyaslanamaz bir benzerlik taşıyordu. Hatta... Dikkat kesilip baktığımda normalde olsa hayatta görmeyeceğim ince bir boşluğun izin sağ yanındaki şeridini fark ettim.

Kusursuz bir daireye baktığımı sanmıştım ama aslında olan bir çember ve içini dolduran ışıktı. Ay'la beraber kapanıyor gibiydi. İncecik şeridin altında beyaz tenim sanki hiç kızarmamış gibi göz kırpıyordu.

Bu iz gidecekti, elbette geçip gidecekti ama tamamen boşalıp Yeni Ay'ı simgeleyen içi boş bir çembere dönüştüğünde ben de gidecektim. Hayatım sona erecekti.

Hıçkırıklar geri geldi. Kaburgalarıma batan ciğerlerim titrek nefesler için oksijenle mücadele halindeydi.

Ölmek istemiyordum.

Henüz değil...

Gençliğimin baharında olmanın yanı sıra, henüz kendimi gerçekleştiremediğim içindi bu. Hep o önemli günün gelip çatacağını, beni ciddiye almayan, önemsiz ve sıradan gören sürümün bile ağzını açık bırakacak büyüklükte bir olaya imza atacağımı hayal etmiştim. Onları hayrete düşüreceğine şüphe yoktu ama bunu bu şekilde, bir kurt olmadığım halde Selene'ye kurban giderek yapmak planlarım arasında değildi.

Bir çıkış yolu var mıydı? Olmalıydı! Burada halime acıyarak ve gözyaşlarına boğularak hiçbir şey yapamazdım. Oysa kaslarım bedenimi taşıyamayacak kadar dermansızdı. Yaşadığım panik ve ölüm korkusu damarlarımda çağlamış, beraberinde tüm enerjimi de çekip götürmüştü.

"Seni burada bulacağımı biliyordum," diyen ses korkuyla yerimde zıplamama neden oldu. Ayaklarım ve ellerim fırladığı gibi geri çakıllara ve bir sonraki dalgaya gömülürken başımı kaldırıp yanımdan yaklaşan arkadaşıma baktım.