18 mart,bu tarih artık bizim icin cok kıymetli, hayatımızda hic uasamadığımız ve hic tatmadıgımız bu duygunun ta kendisine sahiptik,ağlamaya başladığında ben burdayım demek icin cok cabalamıstım ama ne kapanan gözlerimi acabiliyor nede saskınlığımı gizleyebiliyordum,onun çığlıklarıyla benim ağlamam karısmıstı,hyunjin ise gurur ve gözyaşlarıyla bizi seyrediyordu,seoyeonu benim göğsüme yatırmışlardı ama ben ona dokunamadım ve bakamadım,buna hakkım olmadığını ve onu asla hak etmediğimi düşündüm,çok masumdu,bu anı tekrarlamak istiyordum.Hyunjinle birbirimize teşekkür ettik,bana bu duyguyu yasattıgı icin ve asla beni yanlız bırakmadığı için,ona minnettarım.
sabaha karşı 05.00 gibi gözlerimi açtım karsımda hala gözyaşları sinmemiş koca bir bebek oturuyordu,beni görünce gülümsedi tabi
"günaydın"
"günaydın"
"daha iyimisin"
"evet,ben iyiyim"
saçlarımı okşadı
"sonuçlarında normal cıktı korkulacak bişey yok yani"
kafamı salladım
"peki ya seoyeon"
"o nasıl"
"oda iyi annesi"
"kontrollerinş yapıyorlardı enson"
"teyzeleriyle amcaları orda"
"onu görmek istiyorum"
"suan ayağa kalkamaya bilirsin yeji"
"daha iyi olduğunda gider görürüz"
bu sefer olumsuz bir sekilde basımı salladım
"cok bekledim"
"hem sen gördün mü"
"senin başından hiç ayrılmadım"
"şüphem yoktu"
önce beni kaldırdı,hastane kıyafetlerinin üstüne beyaz bşr hırka ve bir cift corsp getirdi
"emzirmen gerekeceği için üşütmemen lazım"
"sana iyi bakacagım"
"bana hep iyi bakıyorsun"
"tch"
"hadi ayakkabılarında giydirelim sonra bebisimizin yanına ucalım"
"tamamm"
beni ayağa kaldırdığında ikimizde birbirimize sarıldık öptük yani kısaca hasret giderdik,sonra hyunjinin koluna girdim,yavas adımlarla yürümeye başladık
vardığımızda kızlar ve hyunjinin arkadasları bize donup gözyaslarını sildiler,ryu yanıma geldi
"nerede ryu"
"gel"
bu sefer ryunun koluna girdim ve cama dpgru ilerledik, chris ise hyunjini aldı aynı sekilde
camdaki bebeklerin hepsinin üzerinde babalarının ismi yazıyordu,hwang hyunjini gördüğümde gözyaşlarıma yine hakim olamadım,ağzımı sıkıca kapattım ve parmaklarımı camda gezdirdim
"çok güzel"
diyebildim sadece
hyunjinin ağlaması şiddetlenmisti ama o hala cok anlamlı ve güler yüzlü bir sekilde bakıyordu kızına,sanki 7 senedir görüsmediğiö ilkokul arkadasıyla ilk bulusmasıymış gibi
"onu buraya ben hapsettim"
"yeji"
"saçmalama askım"
hyunjin kaşlarını çattı,yanıma geldi,bu sefer hıckırdım ve basımı onun göğsüne yasladım,söylenerek ağlamaya devam ettim
"benim bu aptal genlerim olmasaydı oraya mahkum olmazdı hyunjin"
"o çok sağlıklı yeji"
"çok güzel"
kafamı kaldırdım hyunjin bu sefer belimi sardı ve beni cama yöneltti
ŞİMDİ OKUDUĞUN
kucuk misafir | 2hwang
Teen Fiction"sorumluluk alıp almaman umrumda değil,sadece ona bir babası olduğunu nasıl açıklayacağımdan veya açıklayamayacağımdan korkuyorum"
