Yaşam Ateşi (+18)

GİRİŞ

Başlama tarihlerinizi alalım👉🏻
silanbartu

GİRİŞ

Günümüz
(Isabella 19 yaşında)

Saçlarını kazımışlardı.

Bu detayın beni neden bu kadar çok etkilediğini bil­miyordum. Kocamın eline uzanıpparmaklarımızı birbi­rine geçirdim ve alnımı yatağa dayadım. Hangisinden daha çok nefret ediyordum acaba? Hastane kokusundan mı, yatağın ya­nındaki kalp atışlarını kontrol eden makinenin biplemesinden mi, yoksa kocamın bu kadar hareketsiz yatıyor olmasından mı?

Dakikalar geçti. Belki de saatler, emin değildim.

Az kalsın fark etmeyecektim ama gördüm. Elimdeki par­maklan hafifçe seğirdi. Başımı hızla kaldırdım ve koyu kahve­ rengi gözlerini beni izlerken buldum.

“Ah, Luca...” Boğuk bir sesle konuşup üstüne eğildim ve dudaklarına hafif, hızlı bir öpücük kondurdum.

Hiçbir şey söylemedi, sadece bana bakmayı sürdürdü. Muhtemelen onu öpmeye nasıl cüret ettiğimi merak ediyordu ama umurumda değildi. Onun için öyle korkmuştum ki ken­dimi hayatta olduğuna inandırmak için o kısacık öpücüğe ih­tiyacım vardı.

Elini bıraktım, sandalyede daha dik oturup beni azarlamaya başlamasını bekledim. Konuştuğunda sesi sert ve derindi, nor­malden bile daha derin. Ağzından çıkan kelimeler buz kesme­me sebep oldu.

“Kimsin sen?”

Ona gözlerimi dikip baktım.

Luca başını yana eğip bana dikkatli, hesaplayan bakışlarıyla baktı. Bu ifadesine aşinaydım çünkü genelde yaptığım bir şey­den memnun kalmadığında bana yönlendirdiği bakışıydı. Fakat bu defa kocaman bir fark vardı. Gözleri. Uzun zaman boyunca bana kayıtsızlık yerine sevgiyle bakmasını umut ettiğim gözleri. Şimdi bana en ufak bir tanıma kırıntısı olmadan bakıyorlardı.

“Ben Isabella,” diye fısıldadım. “Senin... karınım.”

Gözlerini kırpıştırdı. Sonra odanın diğer tarafındaki pence­reye bakıp derin bir nefes aldı.

“Peki, Isabella,” diyerek bana döndü. “Bana benim kim ol­duğumu söylemek ister misin?”

. . .

silanbartu takip etmeyi unutmayın. İlk bölüm yakında sizlerle.