K.U.Y - ön taslak

3. GÜN 🌌

Şarkı: Salam - Monsterheart

"İsmim Persi, hanımefendi. Size Palasa kadar ben eskortluk edeceğim."
Olağanca doğallıkta... "Ne tuhaf bir isim. Hiç duymadım."
"Bu zamana kadar aldığım isimlerin bir sentezi." Hangi isimler? Kaç zamandır?
"Kulağa hoş geliyor Persi. Ben de Balın."
"Tam da olması gerektiği gibi..." Çekici bir gülümseme...

Gecenin gelişiyle ormanın bu kısmında ayrı bir şey uyanmıştı. Tıpkı bizleri konağa doğru geçirirken önümüzde ve arkamızda sıra sıra dizilmiş vampirler gibi gün batınca ormanın gece yaratıkları da gözünü açmıştı. Ağaçların gölgelerinden yeşil inciler gibi dökülmüş ateş böcekleri, büyüleyici manzaralar oluşturmakla görevlendirilmiş gibi sarmallar çiziyor, yürüdüğümüz yolun iki yanında nizami işlemeler oluşturuyorlardı.

Baykuşların seslerine yılanların tıslamaları ve adım seslerimiz katılmıştı. Mağaralarda ikamet eden yarasalar ise, şimdi gözetlemek üzere tepemizde daireler çizerek uçan yarasa kanatlı vampirlerin en yakın dostuydu. Uçuşlarına katılıyor, kendilerine av aranıyorlardı.

"Beni dinlemeliydin," dedim Arz'a doğru. Kıskıvrak yakalanmamızın sorumlusu kendisiydi ve bunun gayet farkındaydı.

Az önce yaptıkları hakkında hiç konuşmaya fırsatımız olmamıştı ve böylesi daha iyiydi. Çünkü ben de bu kriz anında bunun hakkında düşünmeye zaman ayırabileceğimden şüpheliydim.

Yine sözüme gelmiştik.

Ben esir değildim.

Bizi kuşatmaktan çok beni kurtarmış bir edayla yanımda eşlik eden platin saçlı vampir Persi'nin koluna girmiştim. Arz ise kolları arkasında bağlanmış ve her an serbest başını bir vampire gömüp, sivrilen dişleriyle kalplerini parçalayacakmış gibi bir nefretle, tek kelime etmeden yürüyordu.

Yakalanmamız hakkında tek bir yorum yapmadı. Suskunluğu geçmişte olduğu gibi tedirgin ediciydi. Bu deliliğe teslim olmuş aklında planlar döndüğünün habercisiydi ve iyiye alamet olamazdı.

Sonra beyaz konak karşımızda göründü. Bina yine beyaz spotlarla ışıklandırılmış, ateş böcekleri Van Gogh'un Yıldızlı Gece tablosundaki gibi gökyüzüne saçılmıştı. Güneş'in kurutup sarartmasına izin verilmemiş çimler yemyeşil bahçeleri sarıyor, üzerlerine atılmış dökme demir beyaz masalara geçmiş, kadehlerinden kırmızı sıvıyı yudumlayan çeşitli görünümlerde vampirler, akşamsefasının yaydığı misk kokuları içinde sohbete dalmış görünüyorlardı.

Vampir toprakları korkutucu, bir o kadar da büyüleyici bir yerdi.

Bahsi geçtiği gibi barbar ve art niyetli görünmeyi bırak, ince ruhlu entelektüeller olduklarını kanıtlıyorlardı. Kanla beraber duyguları emebildiklerini duymuştum. Beslenmek onlar için yalnızca karınlarını değil ruhlarını da doyurma aktivitesiydi.