AŞİRET Mİ!? -Gerçek Ailem-

Bölüm¹

Yazım yanlışları için şimdiden kusura bakmayın iyi okumalar...

Spor salonundan çıkmış ve eve gidiyordum. Kapının yan tarafındaki küçük minnoş bir yavru kedi görmemle yorgun gözlerim sonuna kadar açılmış ve  hemen yanına gitmiştim.Spor çantamı araladım ve onun için mama çıkardım,rutin olarak,Her zaman yanımda kedi-köpek maması bulundurur,kedi veya köpek gördüğümde mama verirdim. Kediyi birazdaha sevip ayağa kalktım ve bana verilmiş olan yedek ev anahtarı ile eve girdim.

Ayakkabılarımı çıkartıp dolaba yerleştirdim. Odama yani depo'ya doğru yürümeye başladım. İçeri tarafından geçtiğim için aile fertlerinin sevimsiz suratlarına bakmak durumunda kaldım.

"Miya selam vermek yokmu?!" Diye sesini yükseltti anne kişisi,sanki boğazına mikrofon takmış cidden ha. "Aleyküm selam anne" demeyi haketmeyen kadın    hanımefendisi. "Sevimsiz çilli" diye konuştu. Göz devirdim.

Odama daha doğrusu mağrama ilerledim. İçeri girip kapıyı SAKİNCE kapattım. Gene sinir etmişti beni yarabbi sabır ver bana cidden ya,bir sürü poster yapıştırdığım dolabımı açıp her zamanki gibi siyah eşofman ve kısa kollu arkası baskılı siyah bir tişört giydim. Kendimi yatağıma attım ve gözümü kapattım.

Gözlerimi tekrar açıp telefonumu elime aldım.'Cerenim tarafından +10 cevapsız çağrı +25 mesaj'  her zamanki bildirimler işte tıkladım bildirimlere.

Cerenim:Salakcım şu aramalara  cevap ver artıkkk

Cerenim: Orangutan beyinli arkadaşım cevap ver basarım seni ha kriz geçirecem

Cerenim:biliyorsun en nefret ettiğim şey mesaj ve aramalara cevap verilmemesi

Cerenim:mavişimmm nolur aşkom hadi cevap verr!!!

Cerenim:Allah belanı vermeye camış arkadaşım

Cerenim:Miya'm hadi güzelim cevap ver

Ve daha fazlasıydı ağzıma bu sefer cidden sıçacaktı.

Ben: bebeğim telefonumu sessize almışım görmedim spor salonundaydım biliyorsun.

Anında çevrimiçi oldu

Cerenim: Salakcım insan en azından bir yazar ben gidiyorum telefon sessizde diye

Ben: her şeyde haklısın canım neysss ben yatıcam sonra konuşalım çok yorgunum bacım

Cerenim:tamam bebeğim ama bu burda BİTMEDİ 1000 YILLIK TRİP YİYECEKSİN!!

Cerenin bu haline gülüp,gözlerimi kapattım ve kendimi karanlığa bıraktım...

Üzerime dökülen su ile yerimden sıçradım. Hem anın verdiği korkudan hemde uykumdan ani bir şekilde uyandırıldığım için titredim. "NAPIYORSUN ABİ YA!?" Diye bağırdım abi şahsına "ne bağırıyorsun be uyan yeter sabah oldu"

Hala titrerken telefonuma uzanıp saate baktım cidden sabah olmuştu. Malesef bugün antrenman sabah değil akşam vardı. Antrenman olduğu zaman bari bu aile fertlerinden uzak duruyordum.

"Ne için üzerime su dökerek uyandırdın abi"

"Keyfimin kahyası öyle istedi,ve aşağı gel 5 dakika sonra gene gelicem eğer seni yatıyor veya üzerini değişmemiş bir şekilde görürsem, gene üzerine sürahi değil de kova'yla dökerim"

Haha çok komik sinir oluyordum bu hallerine cidden.

"Tamam geliyorum" dedim odamdan çıkıp kapıyı çarptı. Ben bu adama burdan bir uçarım varya. Dolabıma ilerleyip elime gelen şeyi giydim. Çok yorgundum  gece 11' de yatmama rağmen hala yorgundum.

(Temsili canlar)

Telefonumu alıp yukarı çıktım. "Sonunda teşhis edebildiniz Miya hanım" göz devirerek masaya oturdum. Sessizce yemeğime gömüldüm. Babamın telefonu çalmasını pek de umursadığım söylenmez ama dinliyordum .

"Alo"

Bir süre karşı tarafı dinleyip sustu. Bakışlarımız kesişti babam'la  Gene ne halt için arıyorlardı, babamın gözlerinin içi gülmüştü kendisiyle beraber, bu kesinlikle benim ile alakalı değildir çünkü babam bana gülerek hiç bakmaz. Ya para alacakdır yada benim ile ilgisiz'dir.

Bir süre sonra telefonu kapatıp açıklama yapmaya başladı babam,

"Karahan Hastanesinden aradılar. Bir karışıklık olmuş bu yüzden de hastaneye gitmemiz lazım" dedi

Nolur bu konu benim ile alakalı olmasın

"Miya kalk hazırlan"

Koca bir SİKTİR

Bitti.

Görüşmek üzere

Baaiiiii

Canlar Çizgi studio dan da yayınlicam ama biraz geç gelebilir....