1926
Το μικρό μαγαζί με τη φωτεινή επιγραφή στην είσοδο ήταν γεμάτο μασκαρεμένους.
Κομψά κοστούμια,μουσική και αλκοόλ.
Ο Αντρέι άναψε ένα τσιγάρο και κάθισε στη μπάρα κοιτάζοντας τους υπόλοιπους μασκαρεμένους
"Ελάτε να χορέψουμε"
Είπε μια όμορφη κοπέλα ντυμένη Σπανιολα
"Ευχαρίστως"
Ο Αντρέι έσβησε το τσιγάρο και την ακολούθησε
Δεν ήθελε τίποτα άλλο εκείνη τη νύχτα πάρα μόνο να χορέψει και πιει και να γελάσει με φίλους και οποία άλλη ευχάριστη συντροφιά
"Αντρέι, που σαι βρε?"
Ο μικρός του αδελφός έπεσε στην αγκαλιά του
"Που είσαι Πετρο,που πάλι ψήλωσες"
Ο Αντρέι τον αγκάλιασε κι αυτός γελώντας
"Εδώ,εσύ άνοιξες το μαγαζί εγώ το τρέχω όμως"
Είπε ο ψηλός νεαρός που δεν ήθελε να βγει από την αγκαλιά του αδελφού του
"Αφού με ξέρεις,δε μπορώ σε ένα μερος"
Είπε διορθώνοντας το φέσι του
Το μαγαζί τους,η Πανδώρα.Μοναχα το όνομα έδωσε και τα μισά λεφτά πριν φύγει για την Αίγυπτο και οπουδήποτε αλλού.Έτσι ήταν ο Αντρέι ή Μουσταφά, πάντα και παντού.
"Τη Ρόζα τη θυμάσαι φυσικά"
"Φυσικά"
Είπε και φίλησε το χέρι της
Η Ρόζα,η πρώτη τραγουδιστρια του κέντρου που ο Κωνσταντής φρόντισε να την κάνει γυναίκα του σχεδόν αμέσως
"Αα Μουσταφά"
Η κοπέλα έτρεξε στην αγκαλιά
"Αδελφούλα μου,Μερτ"
Ο Αντρέι αγκάλιασε τα άλλα δύο αδέλφια του με χαρά
"Δέησες να πατήσεις στην Κωνσταντινούπολη επιτέλους,μπράβο"
"Εσείς φταίτε έχετε κρύο, ενώ στη Ρωσία η βότκα ζεσταίνει"
"Κοίτα τον άνθρωπο..σοβαρεψου"
Ο Αντρέι έφτιαξε το φέσι του και προχώρησε προς ένα από τα τραπέζια για να χαιρετήσει κάποιον γνωστό,ως συνήθως
"Είσαι σίγουρη πως φαίνομαι καλή?"
"Κούκλα"
"Λες να ναι δω?"
"Δεν ήταν τόσα χρόνια και θα ναι φέτος?"
"Θα ναι,άκου που σου λεω"
"Ααα Μινα"
Η Ρόζα την αγκάλιασε χαρούμενη και έπειτα την φίλη της
"Έλα και λεγα ποτέ θα έρθεις"
"Λίγο άργησα καλέ"
"Αντε θα μας πεις τίποτα"
"Να πιω πρώτα κάτι"
"Εμένα με συγχωρείτε"
Είπε η φίλη της
"Πάλι τα βρήκαν?"
"Εσείς φταίτε,είστε ομορφοσογο"
Είπε και πήρε το ποτήρι με το κρασί φέρνοντας το βιαστικά στα χείλη της
"Είναι-"
"Η ώρα να μας τραγουδήσεις"
Διέκοψε ο Πέτρος
Η Μινα ήπιε μια γουλιά και ανέβηκε στη σκηνή
Τα χρυσά μακριά σκουλαρίκια της και το καπέλο με τα διάφορα μπιχλιμπίδι αστράφταν κάτω από τα φώτα
"Καλησπέρα,ελπίζω να περνάτε καλά αυτό το βράδυ της αποκριάς όμως γλέντι μόνο με χορό γίνεται?"
"Οχι!"
"Οχι,για αυτό ορχήστρα"
Η ορχήστρα άρχισε να παίζει και η Μινα άρχισε να κουνιέται
"Μια νύχτα σαν αυτή,στη θολή του μυαλού μου,
Τρομπέτες ξεφαντωσαν και τον κόσμο ξεσηκωσαν σε μια τρελή βραδιά
Χορος,τραγούδι κι έρωτας
Μια νύχτα σαν κι αυτή
Κάνει του έρωτα κρυφτό
Κατω από μάσκα και φούρνο
Φεγγάρι μη τη δει και ζαλιστει"
Ο Αντρέι είχε πάψει να ακούει τους καλεσμένους,είχε τόσο απορροφηθεί από τη φωνή της.Ποσο είχε αλλάξει,πόσο είχαν αλλάξει ολα
