YÜREĞİMDEKİ İHANET (TAMAMLANDI VE KALDIRILDI)

YÜREĞİMDEKİ İHANET BÖLÜM 1

Merhabalar :D Kurgumuzun adı YÜREĞİMDEKİ İHANET değiştirilmiştir.Çünkü bu adı belirledikten sonra pek çok hikaye aynı veya benzer isimle yayınlanmaya başladı.böyle olunca ben de kurgunun adını değiştirmek zorunda kaldım.

Bu kurgunun devamı sadece okurlarıma  bağlıdır. Desteğiniz ve beğeniniz devam etme kararımı etkileyecek.Okuyan herkese teşekkür ederim.Seviliyorsunuz <3

YÜREĞİMDEKİ İHANET

BÖLÜM 1

"Geri dönmüş!"

Dia bütün dikkati elinde olan ve üzerine damlatmadan yemeye çalıştığı sandviçinde "Kim dönmüş?"diye sordu.

"Feran Black"

Parmaklarının arasından pat diyerek kayan sosisli sandviç kucağına düştü ve ketçap eteğine yayılmaya başladı.Kızıllık gözünü alırken, yerini çimenlere yayılan kana bıraktı.Göllenen kırmızılığa direnen yeşil çimenlerin bir süre sonra boyun eğeceği belliyken, Dia bu başkaldırışı her şeyden çok onaylıyordu.Yeşillik galip gelsin ve kırmızının önünü kessin diye dualar ettiğini hatırladı.

Bella konuşmasını kesip arkadaşına baktığında onun nefes alamadığını görünce telaşla çantasına uzandı. "Nerede Dia? Spreyin nerede?" Dia mora dönen yüzü ve ciğerlerini yakan oksijensizlik nedeniyle parmağını bile kıpırdatmaktan acizdi.Kalbi son vuruşlarını yapıyormuş gibi ritmini şaşırmıştı.

Bella sonunda eline geçirdiği spreyi aceleyle açarak kızın ağzına dayadı. "Çek Dia,nefes al,hadi lütfen."Endişeden sesi titriyordu.Arkadaşının durumunu fark edememek vicdan azabına neden olmuştu.yoldan gelip geçenler iki kızın çabasını görüp yardım teklif ettiler fakat ikisi de ne başlarına toplanan kalabalığın ne de çevreden yardıma gelenlerin farkında değildi.

Nihayet ilk derin soluğunu aldığında yorgunluk bütün kaslarına yayıldı ve üzerine çöken uyuşuklukla gözlerini kapattı.

"Ben..ben.. fark edemedim özür dilerim Dia." Bella'nın üzgün sesiyle gözlerini açtı.Kolları kaldıramayacağı kadar ağır ve uyuşmuştu.Yine de uzanıp arkadaşının elini teselli edercesine sıktı.Astım krizlerinin açılan araları, artık bu hastalığın peşini bıraktığını düşünmesine neden olmuştu.Fakat işte yeniden geri gelmişti.Feran'la birlikte.Suçluluğunu yüzüne çarpar gibi bir hatırlatmayla, genç kızın kabusu olmaya hazır bekliyordu.

"Ben uzun süredir rahatsın sanıyordum."

"Rahattım,yani uzun süredir sprey kullanmak zorunda kalmamıştım.Yine de çantamdan çıkaramadım."

"Tanrıya şükür iyi ki çıkarmamışsın." Bella çantasından çıkardığı ıslak mendille genç kızın eteğine yayılmış olan ketçap lekesini çıkarmaya çalışıyordu. "Ah çıkmıyor,bu etekle geri işe dönemezsin."

Dia eteğine bakışlarını çevirdi.Lanet kırmızı her yerdeydi. "Eve gidip üzerimi değişsem iyi olacak."

"Bence eve gidip dinlen.Ben Bay Crouse'a geçirdiğin krizden bahsederim.Sadece git uzan ve hiçbir şey düşünmemeye çalış ve bu krizleri neyin tetiklediğini bulman gerek Dia."

Genç kız başını sallarken, Bella elini kaldırıp bir taksi durdurdu.Onun binmesine yardımcı olduktan sonra eğilip yanağından öperek "Akşam seni ararım,kendine iyi bak."dedi ve arabanın kapısını örttü.

Dia taksiciye adresi verdikten sonra arkasına yaslandı.Çantasının sapıyla oynuyordu.Kalabalık trafiğin akışı gözlerinin önünden telaşlı bir şekilde sürüp giderken, aklını kapatmaya çalıştığı görüntüler orada bir yerlerde hazır bekliyordu.Saniyelik bir tıklama hepsinin geri gelmesine neden olacaktı. "Düşünme düşünme yeniden bir krize ihtiyacın yok." diye mırıldandı.Sesini duyan şoför dikiz aynasından Dia'ya bir bakış attı.