Bato, Bato, Pik! [One Shot]

All rights reserved ©TalkingPanda | A one shot original story |

Date finished: may 31, 2013.

I scanned the room. Nakita ko si Lester na nangugulangot, major ew. Nakita ko si Yanna na nakikipagdaldalan kay Unice. Nakita ko si Johanna na nakikinig sa teacher, kahit kelan talaga apaka nerd niya. Pero mas matalino ako. Nakita ko si Timothy na natutulog. Samantalang ikaw na katabi ko, nakatingin ka sa labas. Sa labas nanaman?

Ikaw. Ikaw si Nate the Great. Haha. Seriously, ikaw si Nathan na mahal ng lahat na kalaban ko sa lahat ng subjects, ang top 1.5 ng klase. Leche.

 

“MAKINIG NGA KAYO LAHAT SAKIN! Eyes on the board! Kayo talagang Narra!” Mrs. Delfin shouted kaya lahat naman tayo napabalik ng tingin sakanya. Kahit ikaw na puro sa labas lang ang tingin. I sighed. She cleared her throat then continued talking.

“We have pairings. Kailangan niyong magbigay ng essay tungkol sa uri ng tao. This is not scientific—tungkol ito sa obserbasyon ninyo,” sabi niya at sinulat sa board ang mga salitang, Observe people. Ano nanaman kaya ang project namin?

Last year, we made a 2000 word essay about love—I mean, bakit? Kailangan ba ang love sa Science? No, right? Hindi ko naman mapapakinabangan yan.

“Yang katabi niyo sa left ang magiging partner niyo,” she said referring to our aisle. Tinignan ko ang left ko then I found out na oo nga pala, ikaw ang katabi ko sa left side.

I want to scream because of dismay and happiness. Should I consider this as a bad thing or a blessing? Afterall, pagsamahin ang dalawang top 1.5 in a duo isn’t that bad, right? Pero ayaw ko kasi sayo… Why? First of all, kaagaw kita sa top. Second, inaagaw mo ang atensyon sakin. Third, hindi mo ako pinapansin. Ano ba kasing problema mo?

“Mrs Delfin, with all due respect, can I exchange partners?” I protested before Ma’am Delfin walk out of the classroom dahil kakabell lang.

“No. But you can do it individually,” she said then gave out a smile. 

Now what am I suppose to do?

--

Unang araw natin…

“Alam mo na ba ang sagot?” tanong ko sayo habang papunta na tayo sa computer room. Tumigil ka sa paglalakad at sinabing, “Hindi pa. Ikaw?”

“Ah nagresearch kasi ako kagabi. Sabi ng wikipedia—“ You suddenly put your hand in my mouth to shut me up then laughed a bit which made me clench my fists.

“Alam mo, ang mga ganyang bagay, hindi dapat nireresearch… Dapat galing sa puso,” by that, you continued walking leaving me breathless.

What’s with that guy?

I entered the room then scanned it wherever you are. There, I found you near the window and looking at the outside again. Same view since pareho ng side ang classroom natin and computer room. May mga naglalaro na preschoolers—bato bato pik? You enjoy watching them? How pathetic.