Hayat bazen çok acımasız oluyor tıpkı bazı insanlar gibi. Bazen bu durum beni o kadar üzüyor ki.. Hiç kimse beni sevmeyecek bir daha asla mutlu olmayacakmış gibi hissediyorum. Bazen hayatta dileğim asla gerçek olmayacakmış gibi geliyor bana. Ben sadece beni sevecek beni olduğum gibi kabullenecek bir insan istiyorum çok mu şey istiyorum? Ama hayat bu kadar haksızken bunları istemek çok bencilce geliyordu bana. Sanki hayatta yanımda kimse olmadan bir boşluğa düşüyormuşum gibi hissediyorum. Ben bu kadar üzgün ve yalnızken yanımda biri olsa hep bana destek olsa biraz daha iyi hissedebilirdim. Gene çok şey istiyorum değil mi? Çok berbat hayatım yetmiyormuş gibi hâlâ beni üzmeye çalışan insanlar var. Bazen sadece bir odaya gidip bağırarak ağlamak geliyor içimden çok mu şey istiyorum? Artık hayatımı düzene sokmak gerekti. Ben artık nefret ettiğim insanlarla bile sakin iletişim kurabiliyorum. Nedendir bilinmez olduğumdan daha sakindim. Fazla kafama takmıyorum galiba ağlamak yerine Allah'tan sabır diliyorum. Belki dü
