İHANET

~GİRİŞ~

Bölümler düzenlemeye alınmıştır.Kitapta ufak değişikler yapacağım.

İYİ OKUMALAR

"Evet evet başardım"

"Çok sevindim canım" dedi Elif.

Bilgisayar başındaydık ve üniversite puanlarına bakıyorduk. Heyecanlıydım kazandığım üniversite çok önemliydi.Elif benim en yakın arkadaşım, 7 yaşından belli arkadaşız halada sürüyor. Normal insanlar gibi bizde çoğu zaman kavga ettik ancak küslüğümüz ertesi gün son buluyordu. Tabi annelerimiz bile çok iyi arkadaşlık kurmuştu.

"Hadi birde sana bakalım " dedim.

"Hadi bakalım " dedi sevinçli sevinçli.Birden o sevinçli kızın gözlerine hüzün perdesi çökmüştü.

"Üzülme canım seneye daha çok çalışırsın." Diye teselli verdim . Tabi nereye kadar şaşırmadım çünkü fazla çalışacak vakti olmuyordu.

Yazları çalışıyordu ailesinin geçim sıkıntısı vardı. O yüzden fazla derslerine odaklanamıyordu. Saat 7 de gidiyor akşam 10 da geliyor. Yorgun yorgun birde ödev mi yapacaktı?

Asuman teyze içeriye daldı.Kızının suratına bakınca kötü geçtiğini anlamıştı.

"Sonuçlar nasıl çıktı kızlar ?" diye sordu.

"Ayda kazanmış" derken ağlıyordu Elif. Şimdi ben sevinsem kız üzülecekti.

Asuman teyze hemen Elif'e sarıldı. "Neden ağlıyorsun kızım, sonuçlar kötü mü?"
Elif ağır ağır başını sallamıştı.

"Üzülme birtanem sende seneye daha çok çalışırsın , Ayda kızım seni de tebrik ederim aferin sana " diyerek sarıldı. Elif için üzülmüştüm ama çare yoktu diğer sene daha çok çalışırdı.

"Teşekkür ederim inşallah Elif 'te kazanır bu sene çok çalışacaksın."

"İnşallah kızım Zeynep seni çağırmıştı. "

Zeynep dediği benim annemdi 42 yaşında,babam 6 yıl önce öldü.
Annem lüks bir restaurantta aşçı olarak çalışıyordu.
Geçim sıkıntımız yoktu, Allah'a şükürler olsun.

Annem 42 yaşında olmasına rağmen çok gençti.
Kızıl saçları ve kusursuz vücudu çok güzel bir kadındı. Kendine benden daha iyi bakıyor. Her gün maske yapıyor yüzüne gül suyuyla yıkıyordu o derece yani.

Hemen telefonuma baktım sessizdeymiş. 15 cevapsız arama vardı hepsi annem tabi ki.

"Ben gidiyorum Elif üzülme birtanem görüşürüz Asuman teyze"

Diyerek çıktım . Anneme bir şaka yapmak istiyorum bakalım tepkisi nasıl olacaktı?

Kapıya vardığımda annem beni beklercesine açtı.

"Kızım sonuçlar nasıl çabuk söyle ?"

"Üzgünüm anne kazanamadım onca emek boşa gitti."

"Ne demek kazanamadım o kadar çaba sarf ettin? "

"Sakin ol anne kazandımmmm " diye bir çığlık attım.

"Kız yüreğime indi aferin benim akıllı kızım "

"2 gün sonra gidiyorum" dedikten sonra gözleri doldu.

"Hemen mi?"

"Evet annecim keşke babamda bunu görebilseydi " dediğim de annemin yüzünde öfke kapladı .

Ve hiçbir şey demedi. Küçükken öldüğünde de hiç ağlamadı. Eğer benim bir dilek hakkım olsa kesinlikle babamı geri getirirdim.

Evimizde pek fotoğrafı yoktu sadece bende bir tane fotoğrafı var.

Acaba annem babamı sevmiyor muydu? Sevmiyorsa neden evlendi? Ne olursa olsun ölünün arkasından konuşulmaz.