SON CÜMLE

SADECE SESSİZLİK...

Kitaplar, bir uyuşturucu madde gibi değiller mi?
Okuyorsun ve bir anda bağımlı oluyorsun.
Ben onlara Aşk demeyi tercih ediyorum. Kendi sessizliğimde kitap okumayı seviyorum. Onlar benim arkadaşım.

Yaklaşık yüz sayfa okuduğuma emin olduktan sonra kitabın kapağını kapatıp kütüphanedeki yerine koydum.
Karnımdan gelen seslerle yüzümü buruşturup mutfağa gitmem gerektiğini anladım. Sabahtan beri kitaptan kafamı kaldırmadığımdan bir şey de yiyememiştim.
Mutfağa ilerleyip buzdolabının kapağını açtım. Küflenmiş peynirin kokusu burnuma gelince istemsiz olarak elimi ağzıma götürdüm. Peyniri çöpe atıp dolaptan mısır gevreği ve sütü alarak kapağını kapattım.
Bir ara market yapmalıyım diye düşünüp bunu kafamın köşesine not ettim.
Televizyonun karşısına geçip mısır gevreğini yemeye başladım. Gevreğin sesini duymamak için televizyonun sesini biraz daha açıp koltuğa biraz daha yayıldım.
Kumandayla kanal aramaya devam ederken kapı sesinin yankılanmasıyla elimdeki gevreği bırakıp kapıya yöneldim.
Mm tahmin etmiştim.
Annem yine çok içmişti ve yerde uyuya kalmıştı. Cidden her gün bu olmak zorunda mı?
Annemi yerden kaldırıp yatağına taşıdım. Üstünü örtüp yavaşça kapıyı çekip odama ilerledim.
Gözlerimi zar zor açık tutuyorum resmen.
Yarın yeni başlayacağım okul için kıyafetlerimi dolabımdan çıkarıp sandalyenin üzerine bıraktım ve alarmımı kurup yatağıma girdim.
Battaniye nin soğukluğu tenimi yakarken zaten zor açık tuttuğum gözlerim kendini uykuya teslim etmişti.

-----------------------------------------------------------

Umarım biraz olsun sizi etkiler çünkü bu kitap benim kafamda yıllardır canlandırdığım bir kızın hikayesi o kadar saf ki. Ama bir anda değişiyor buna ben bile kızdım. Keşke o kızı böyle canlandırmasaydım dedim kendi kendime ama beynim buna izin verdi işte.

NOT:Bu kitabı okurken sol yanınıza dokunmasını isterim. Okumak için kendinizi zorlamayın. Bir dahaki bölüme geçin.
İyi okumalar...