Amacım seni üzmek değildir. Beni sakın yanlış anlama. Pişman olmanı isteyemem senden ya da ağlamanı. Sadece dinlemeni istedim, birazcık kabullenmen fikirlerimim ya da ne bileyim kendi doğrularını değil de benimkileri düşünmeni istedim anne. Sevmeni istedim benim sevdiklerimi ama henim sevdiğim gibi. Görmeni istedim güneşi benim gördüğüm gibi. Yani sadece sarı ve yuvarlak değil. Arasında turuncularında olduğu bir resim gibi. Senin doğrularını inkar ettim anne, karşı çıktım sana ve sen tüm kızgınlığınla kötü kötü suratıma bakıp kızdın. Oysa biliyor muydin aynı zamanda sen de benim doğrularımı inkar ettin anne. Sevdim anne.. Doyasıya, ölesiye. Ama bilmen gereken bir şey vardı, asla boyun eğmedim, eğmeyeceğim. Senin de öyle görmeni istedim ama göremedin anne. Bana asi deme anne çünkü senin istediğin kendi fikirlerini barınamayacakları bir bedene sokmak. Oysa bende büyüdüm anne, eski küçücük çocuk değilim artık. Kendi fikirleri olan özgürlüğüne düşkün bir insan olma yolundayım. Yani bir başka deyişle bir yaşama savaşı veriyorum belki kendi kendime. Bana kızma anne. Çünkü sen hiç ayakların kopana kadar ve dilediğince bağırarak dans etmedin. Çünkü sen hiç ağaca çıkıp ayvaları toplamadın. Yada yakamozları seyretmedin akşam. Dalgalı bir denizde boğuşmadın dalgalarla; belki de ıslak kumlara üstüm kirlenir mi diye düşünmeden uzanmadın. Ya da yıldızları toplamadın gökyüzünden. Belki de bunların hepsini yaptın da, bana anlatmadın. Niye anlatmadın anne? Senin yaptığın hataları yapmayım diye mi? Oysa söyler misin anne, hataları yapmadan doğruları nasıl öğrenebilirim? Nasıl ben olabilirim istediğim gibi? Nasıl yaşayabilirim bu iğrenç dünyada? Ben siyaha mavi derim belki körü körüne inanmadan, oysa sen yemin edebilirsin siyahın siyah olduğuna. Peki niye düşünmüyorsun anne o ya maviyse diye? Hiç çikolatalı dondurma savaşı yaptın mı anne gülmekten katılarak? Hiç düşündün mü her sene kızdığın o yumurta savaşı ne eğlenceli diye? Belki de o savaşları yapmasaydım anne, yanlışlarla savaşmayı öğrenemeyecektim. Ama öğreniyorum anne. Sen hep şiir yazdığımı ve bununla ilgili bir meslek seçmemi istedin ama ben sadece hissettiğim için yazıyorum anne mecburiyetten yazmak istemiyorum. Evet belki hiç iyi öğrenci olmadım hayatımda, olamadım. Ama doğrudan olmasa da hep örnekler vardı. Gösterdiğin, göstermek istediğin ama görmek istemedim anne. Hep bu yüzden bana kızdın. Gördün mü yine benim doğrularımı inkar ettin anne. Ben risklere girmeyi severim yani tekdüze bir yaşak istemiyorum çevremdekiler gibi olmak, ben değişik olmak istiyorum anne fikirlerimle tanınmak. Aramızda dağlar var kocaman dağ gibi fikirler belki bir savaş var aramızda, adı 'fikirler ayrılığı'. Ben karanlıktan korkmam anne çünkü onun gizini ve güzelliğini biliyorum oysa sen hep ışık yakarsın hava karardığında; oysa perdeleri açıp ışıkları kapatıp seyrettin mi hiç gökyüzünü, bardaktan boşanırcasına yağmur yağdığında hiç ıslanmak geldi mi içinden? Benim geldi anne ama sen izin vermedin,yapamadım. Oysa hep korktun hasta olacağımdan. Ben benim anne hastalığımda bana, sağlığım da...
Artık böyle olmak zorunda belki bunları beni düşündüğünden yapıyorsun ama bu kadar düşünme anne izin ver birazda ben düşüneyim.bana kızma anne benden önemlisi fikirlerimi inkar etme çünkü bu fikirleri bir başka deyişle sen yarattın, çünkü beni sen yarattın, benn istemeden, bunu unutma! Herkes bir şey olabilir anne çok çalışabilir, başarılı olabilir ama ben hiçbir şey olabilirim anne, o zaman bu benim sorunum senin değil. Bunu anlamalısın amme belli gurur duymalısın herkesten farkklı olduğum için yada farklı olmaya çalıştığım için. Ne olursa olsun anne dünyanın yedi harikası var, niye sekizinciyi bulmayalım anne? Niye el ele vermeyelim ama bir şartla sen kendi fikirlerinle bense kendi doğrularımla. Seni seviyorum anne! Bunu kaç kere söylemem gerek sen de beni sevdiğini söyle. Ve sadece senden yardım istediğimde karış fikirlerime. Unutma anne yanlış yapmadan doğruları bulamam. İzin ver senin yanlışlarını ama benim doğruları yapayım. Hep demez miydin sen 'aile en kutsal kavramdır' diye bu kutsal kavrammı bozmak istemiyorum anne. Biraz da benim açımdan bak olaylara kırların hâlâ yeşil olduğunu ve güneşin parladığını gör ama üzülme geceleri güneşin kaybolduğunu artık öğrendim bak zor olmadı anne bir konuda aynı fikirdeyiz belki güneşe bakış açılarımız farklı ama sonunda ikimizde inanıyoruz gecenin karanlık olduğuna imkansızı başarmak istiyorum anne! Çünkü bnce imkansız diye bir şey yok bunu anla lütfen anne! Karanlıklarda kaybolmam çünkü karanlıklar tahmininden çol daha güvenli. Benim güvenlikte olduğuma inanıyor musun anne, senin fikrilerin altında, yapmadığını iddia ettiğin baskıların altında? Eğer evet dersen yanılıyorsun kendimi hiç güvende hissetmiyorum anne. Beni anla litfen,anne! Bir şeyi yaptığımda niye yaptın sorusuyla değil aferin cevabıyla karşılaşmak istiyorum, boraz pohpohlanmak istiyorum belki çünkü artık şımarmamayı öğrendim anne. Senin ne olduğunu biliyorum annemsin. Ama artık sende benim ne olduğumu ögren o çocuktur diyip geçme anne biraz güven bana! Güveniyorum diyorsan senden daha çok güven istiyorum. Sen hiç tanımadığın insanlara güvendin ki anne? Ben güvendim hiç de öyle anlattığınız gibi korkunç degilmiş anne. Karşımda bir gülümseme görünce tanımadığım bir insandan, gözlerim doldu anne. Sen hiç kendini olduğun gibi anlattın mı o kimseye, çekinmeden? Ben anlattım anne hem de tüm gerçekleriyle ve mutlu oldum anne. Sen hiç hırçın rüzgara karşı yürüdün mü? Yanakların kızarıp da dudakların çatladı mı? Ben yürüdüm anne ve bence yaşamak bu demek tüm zorluklarıyla yaşamak. Eğer bana zorları öğretmezsen anne nasıl yaşamın yaşam olduğunu anlarım? Ben senin karnındayken her tekmemde düşündün mü bunları? Büyüyüp insan olacağım, fikirlerimi tartışacağım aklına gelmedi değil mi anne? Düşündüğün sadece küçük ellerim, burnum ve ayaklarımdı oya kişiliğim vardı anne, ben istemediğim zaman yemek yediremezmişsin ya bana, garajcılık oynarmışız. İstemiyorum anne başkalarının doğrularını istemiyorum. Ben olmak istiyorum. Doğrularımla beraber! Bilmiyorum anlatabildim mi anne fikirlerimi, doğrularımı. Eğer bana asi diyorsan seni kısıtlayamam anne ama gün gelince bu asi kızınla gurur duyacaksın. Sana söz veriyorum. Ve senden söz almak istiyorum siyaha mavi olarak, kırlara yeşil, güneşe resim olarak bakman için benim gördüklerimi görmen insanlara güvenmen için. SENİ SEVİYORUM ANNE ve beni sevmeni istiyorum küçük kızın değil de seninle konuşabilen bir insan olduğum için.
