Δεν υπάρχει Αγάπη

Part 1

Στην φωτογραφία απεικονίζεται η πρωταγωνίστρια μας!Κουκλάκι δεν είναι?😍

"Για πάμε τα κορίτσια μου!" Μας ενθάρρυνε ο προπονητής μας
Έσκυψα να δέσω τα κορδόνια μου καθώς σκανναρα το πλήθος.
Φυσικά και δεν είχε εμφανιστεί..Πάλι.
Μανα να σου τύχει. Σηκώθηκα όρθια και εστρωσα την φανέλα της ομάδας μου. Έπιασα τα μαύρα μαλλιά μου σε μια ατσαλη κοτσίδα. Τα μπλε μάτια μου ήταν κόκκινα από το θυμό και τα μαύρα φρύδια μου ακουμπούσαν μεταξύ τους
"Έτοιμες;" ρωτάει ο προπονητής
"Έτοιμες!" Απαντάμε όλες μαζί πηδώντας πάνω κάτω
Η αλήθεια είναι πως η ομάδα του ποδοσφαίρου μας είχε δεθεί πολύ μέσα σ'αυτά τα 3 χρόνια. Κάνατε αρκετή παρέα αν και ξέρατε πως μετά το Λύκειο θα χώριζαν οι δρόμοι σας..
"Κέϊτ!" Ακούω την φωνή της κολλητής μου της Ρανιας "Ναι;" ρωτάω
"Είσαι καλά;Φαίνεσαι νευριασμενη" σου λέει η κολλητή σου
"Πράγματι. Δεν ήρθε..ΠΑΛΙ" λεω χωρίς ίχνος στεναχώριας στην φωνή μου..Το εχω συνηθίσει πια
"Μπορεί να έχει πάει στο μπάνιο ή να είχε κίνηση" με παρηγορεί η Ρανια
"Δεν με νοιάζει" γρυλιζω
Η Ρανια σηκώνει τα χέρια της ψηλά και φεύγει μακριά μου
Αρχίζει ο αγώνας..

***
Τα κορίτσια κάναμε μια ομαδική αγκαλιά. Κερδίσατε!
Κατευθύνομαι προς τις κερκίδες και πλησιάζω τον θείο μου που καθότανε μόνος του.
"Συγχαρητήρια" μου λέει και με αγκαλιάζει σφιχτά. Εγω χαμογελαω και του λέω ξερά
"Χθες το βράδυ μου είχε υποσχεθεί ότι θα επερνε άδεια από την δουλειά για να έρθει" μπαίνω κατευθείαν στο ψητό εγώ. Έτσι είμαι. Ντόμπρα. Αν και σε πολλούς δεν αρέσει αυτό..
Ο θείος μου κατάλαβε αμέσως για τι πράγμα μιλουσα
"Ξέρεις πως είναι" λέει
"Ναι." Λέω εγώ και κάθομαι δίπλα του

{...}

"Θέλεις να σου πάρω κάτι πριγκιππισα;" μου λέει και με αγκαλιάζει
"Όχι θειουλη μου" λεω εγω και χωνομαι στο στέρνο του
"Ξέρεις ότι θέλεις,το χεις αγαπούλα μου" μου λέει
Ναι ξέρω. Εκτός από αγάπη.
Αγάπη δεν υπάρχει όμως.
"Θα ήθελα να με πας σπίτι" του λέω γλυκά
"Δεν θα πας να το γιορτασεις με τα κορίτσια? " παραξενευτηκε
"Μπαα δεν έχω όρεξη "

{...}
"Καλή ξεκούραση" μου φωνάζει ο θείος μου καθώς κλείνει την πόρτα
"Ευχαριστώ" γελάω "Και Ευχαριστώ για τη κούρσα" συμπληρώνω
"Δεν κάνει τίποτα" μου λέει και μου κλείνει το μάτι. Βάζει μπροστά και τον βλέπω να απομακρύνετε με την Πορσε του
Ανοίγω την πόρτα και κατευθύνομαι προς το "τροφοδοτικό" για να πάρω το φάρμακο μου. Βότκα.
Ξαφνικά ακούω βογκητα από τον πάνω όροφο.
"Ωχ θεέ μου κλέφτες" σκέφτομαι καθώς τρέχω έξω από την κουζίνα
"Σε Θέλω!!Ναι Μαίρη!Ναι!" Ακουω τις φωνές τους από πάνω και τότε καταλαβαίνω. Ωραίος λόγος πάντως να μην έρθει στον αγώνα του παιδιού της. Για να πηδηχτει με κάποιον..
Αναρωτιέμαι ποιος θα είναι τούτη τη φορά. Ο προσωπικός γυμναστής? Ο κηπουρός?
Κλείνω με δύναμη την πόρτα της κουζίνας
"Κέιτ εσύ είσαι αγάπη μου;Κατεβαίνω σε ένα λεπτό μωρό μου!" Φωναζει η 'μητερα' μου
"Αγάπη μου!Μωρό μου!"λέω με ένα κοροιδευτικο ύφος
Δεν θα κάτσω να το δω αυτό
Βγαίνω γρήγορα από το σπίτι και πάω προς το πάρκο φουριοζα
Κάθομαι σε ένα παγκάκι και βγάζω το πακετάκι με τα τσιγάρα μου
Θέλω να ηρεμήσω.
Μόλις πάω να ανάψω ένα ακούω μια φωνή από πίσω μου
"Ελπίζω να μην το ανάψεις αυτό"

Γεια σας και πάλι.🙋
Λοιπόν αυτή είναι η νέα ιστορία μου.✌
Έχω πάθει writter block και δεν μου έρχεται καμία ιδέα για την συνέχεια του "Με Αλλο Μάτι"🙀
Σας αρέσει αυτή η ιστορία;🙈❤
Αυτό το κεφάλαιο είναι για να γνωρίσουμε λίγο την πρωταγωνίστρια,την Κέιτ και τι παίζει με την ζωή της!
Αφήστε μου ένα σχόλιο και ένα αστεράκι καθώς φεύγετε αν θέλετε 😘
Φιλάκια 😗