Neydi şu mutluluk nasıl birşeydi yada ben hiç mutlu oldum mu? Kendimi mutlu sanıp ama aslında hiç mutlu olmadığım okadar çok anım var ki. Ben doğduğumdan beri yanlızım öyle sadece lafta yanlızlık değil bu ciddi anlamda yanlızlık. Ruhen, bedenen. Ben böyle olmak hiç istemedim ki böyle bu şekilde yaşamak istemedim. Ben artık mutlu olabileceğim şeyler yapmak istiyorum ben mutsuz olmak istemiyorum. Siyah ve beyazı sevip çelişkide olmak değilde griyi sevip ortada olmak istiyorum. Herşeyin herkesin ortasında. Odak noktası olmak değil yeri geldikçe göz önünde olmak benimkisi. Çevreme baktıkça kendime üzülmek değilde kendime baktıkça çevreye üzülmek gibi bişey biraz özgüven biraz ilgi ve biraz sevgi çok mu şey istiyorum. Mutluluk çok mu ki bana? Büyüdükçe herşey daha da kötüleşiyor. Küçükkende kötü. Hiç ortasını yaşayamadım. Mutsuzsam hep en mutsuz oldum. Zaman ilaçtı hani? Bana zarar veriyor büyüdükçe zaman geçtikce . Yanlızlığım en büyük mutsuzluğum zaten. Herkese karşı tekim. Ya onlar bana fazla ya da ben. Olsam olur olmasamda olur. Ama çoğu zaman kendime kızıyorum. Yanlızlığım bana mahsus sen seçtin .
Keşke hiç doğmasaydım deyipte ergen triplerine girmiycem ama olmasaydım nasıl olurdu diye düşünüyorumda. Be varkende mutlular onlar olmasam pek bişey farketmezdi sanırım.
Hikaye değil bu hissettiklerim, düşündüklerim ve yaşadıklarım...
