Temiz İş - Tek Bölüm

İşte beklediği konuma gelmişti! Terfisinin iki sene gecikmiş olması önceki yöneticinin taraf tutan, torpilci yapısından kaynaklanmıştı. O zamanlar başka şirketlerden teklif edilen işleri kabul edebilirdi ama şimdi olduğu yere gelmek için daha çok çalışması ve belki de daha çok vakit kaybetmesi gerekirdi.

Bu akşam terfisinin kutlama yemeği vardı. Bölge Satış Müdürü olarak, şirketin üst düzey yöneticilerine bir adım daha yaklaşmıştı. Geç saatlere kadar süren çalışmalarının, tatil dinlemeyen programlarının neticesiydi bu. Hedefini koymuş, başarmak için kendisini ve ekibini bazen olağanüstü şartlarda çalıştırmıştı.

Organik ürünler satan gıda firmasında satış rakamlarını yükseltmek güçtü. Çünkü normal üretilen gıdaların bazen üç, bazen beş katı fiyatlara satılan yiyecekler herkesin bütçesine uygun değildi.

İlkesi; 'Zoru başarırız, imkansız zaman alır!' olan Noyan başarmıştı.

Yeni bürosu ve eski sekreteri ile kısa sürede yeni başarılara imza atacaktı. Eski ekibinden kendisi ile birlikte gelen satış müdürlerinin de katılacağı yemek önemliydi. Genel müdür ve Yönetim kurulundan birileri de orada olacaktı.

Keyfi yerindeydi.

***

Yedi yıllık sekreteri Selma, masasındaki evrakları düzenliyordu. Uzun zamandır bekledikleri terfi gelince o da yeniden İstanbul'a dönüş yapmıştı. Bunda yazar olan eşinin iş gibi bir engelinin olmaması büyük etkendi. Üstelik maaşı artacak, hatta ev kirası ve faturalarının belli bir bölümü şirket tarafından karşılanacaktı. Çünkü artık o da yönetici sekreteri, ah hayır yönetici asistanı olmuştu! Kendi emrinde iki sekreter çalışacaktı. Bu yeni düzenden hoşlanmıştı. Elindeki işlerin listesine baktı.

Noyan'ın takım elbisesi temizlemeye verilmişti. Taşınırken çoğu kırışmış ve biraz tozlanmıştı. Yeni takım almasını söylemişti ama üstüne göre kıyafet bulmakta ne kadar zorlandığını biliyordu. Spor yaparak geliştirdiği göğüs ve kol kasları yüzünden gömlekleri ve takımları hep özel dikim oluyordu. Eve giderken alabilmesi için yeni tutulan eve en yakın yerdeki kuru temizleme firmasına vermişti takımı. Küçük bir dükkanda iki kadın çalışıyordu. Askılardaki kıyafetleri incelemeden bırakamamıştı. Bu huyuna kızsa da elinden daha azı gelmiyordu. Patronu gibi kusursuzluk ilk sıradaydı.

Telefonu çalınca az önceki düşünceleri bir kenara bırakıp iş tavrına geri dönüp ahizeyi kaldırdı. Kısa konuşmanın ardından hemen yerinden kalkıp genç adamın kapısını çaldı.

"Noyan, benim hemen hastaneye gitmem lazım. Alp'e araba çarpmış. Hastanedeymiş."

"Ne? Nasıl iyi mi?"

"Onunla konuştum. Sesi iyi geliyor ama ayağını kırmış."

"Hadi çıkalım. Ben seni götüreyim."

"Şoförlerden biri bırakır. Senin görüşmelerin var. İyi zaten belli. Telefonda dalga geçiyordu. Sadece eve götürmek için beni istiyor."

"Selma, ne olursa ara beni tamam mı?"

"Tamam, teşekkürler. Ah takımın... Noyan, bizim evin yerini biliyorsun. Senin evin üç sokak arkasında... İşte o sokağın başındaki apartmanın altında küçük bir kuru temizlemeci var. Takımın orada. Fişi de masamın üstünde. Çok üzgünüm ama sen almak zorunda kalacaksın."

"Çok ağrısı olmazsa yemeğe gelin."

"Canı tatlıdır ama o gelemese de ben gelirim."

"Para lazım mı?"