Het is nacht en donker om me heen met slechts het zwakke licht van hoop dat scheen.
Hoop dat ergens diep verborgen zit te diep om het nu te kunnen bereiken
Kan ik eindeloos naar de sterren kijken
En denkend zal er een hemel zijn die op mij wacht
Een paradijs een god die mij verwacht
Iets in me zegt toch dat ik niet op moet geven
Maar aan de andere kant wat is het nut van verder leven
Met deze donkere gedachtes lig ik wakker vermoeid en met tranen in mijn ogen
Tranen waarvan niemand weet dat ze er zijn
Tranen voortgekomen uit eenzaamheid en pijn
Voor een laatste leer overtuig ik mezelf het heeft geen zin
Het heeft geen zin om hoop te houden en te wensen evenmin
Want geen mens weet hoe het werkelijk met me gaat
Hoe ik ten onder ga in deze wereld vol haat
Ik sluit mijn ogen en beeld me in hoe het zal zijn
Verlost zijn van de eenzaamheid het verdriet en de pijn...
Dit was niet mijn beste gedicht maar hopelijk vonden jullie het toch mooi :)
Stay strong!!!
