Ang Perpektong Mundo

Umuulan ng malakas ngayong gabi, sapagkat may bagyo. Walang masyadong tao sa kalsada dahil bumabaha na. Ngunit ano ang ginagawa ng batang ito, sa basang lugar ay tumatakbo.

Ariciel: Hindi naman ako sinundan diba? Nakatakas na ako sa kanila! Ang saya-saya ko ngunit may halong lungkot rin ang aking damdamin. Hay! Mamaya ko na lang yan isipin. Kailangan ko makasakay sa tren.

Gwardiya: Oy bata! Ano ang ginagawa mo diyan?

Ariciel: Bibili po ng ticket para sa tren.

Gwardiya: Ah, sige. Bilis-bilisan mo at paparating na ang huling tren, mamaya ay maiwan ka pa. Tsaka wala ka bang dalang payong? Eh, basang-basa ka.

Ariciel: Ah wala po eh. Nagmamadali po kasi eh.

Gwardiya: Oh sige maiwan ko na kita, ingat bata.

Ariciel: Sige po! Ingat!

Pagkatapos ni Ariciel bumili ng ticket ay nag-intay siya kasama ng iba pang pasahero. Mga wawalo lang yata ang mga pasaherong nag-iintay kasama niya.

Ariciel: Ang unti naman ng tao. Sabagay, 3 am na at bihira naman ang tao sa estasyon na ito.

Lolang Pulubi: Psst, may sukli ka na pwede mo maibigay sa akin?

Ariciel: Ito po oh, limang piso.

Lolang Pulubi: Salamat naman iha.

Ariciel: Walang anuman po.

Mga pulubing bata: *kinuha ang binigay na limang piso* Haha lola! Di kasi tumitingin sa nakukuhang pera! Tara, pambili natin ng fish ball! Halika na!

Ariciel: Oy! Ibalik niyo iyan! Binigay ko yan kay lolang pulubi!

Mga pulubing bata: Finderz keeperz! Loozers weeperz! Halika, bilis. Buti na lang wala yung gwardiya.

Ariciel: Sige lang, takbo lang! Bali-bali pa English niyo! *tumingin kay lolang pulubi* Lola, okay ka lang po? Kumain ka na po ba?

Lolang Pulubi: Hindi pa eh. *bumusina ang paparating na tren*

Ariciel: Hala! Ang tren, nandiyan na! Ito po lola, isang libo mula po sa akin ay sa inyo na. Sige po, paalam!

Lolang Pulubi: Iha! Ang laki namang pera binigay mo sa akin! Mamaya magalit ang mga magulang mo! At isang libo ito, hindi mo ba kailangan!?!

Ariciel: Okay lang yan! Ingat lola!

Ngunit pagsampa ni Ariciel sa tren ay naipit ang kanyang paa sa bakal.

Ariciel: Hala, paano ‘to!

Ibang pasahero: Bilisan naman! Nag-iintay kami dito. Ito lang ang tanging pasukan ng tren!

Ariciel: Sorry po, sandali lang!

Pasahero 1: Tabi nga! *tinulak si Ariciel*

Pasahero 2: Bagal naman kasi eh.

Ariciel: Aray! Ang paa ko!!!

Kondoktor: Nakasakay na po ba ang lahat?

Ariciel: Hindi pa po! Nandito pa po ako!

Kondoktor: Oh sige, ayos na daw brad. Andar mo na.

Ariciel: HA!?! Sandali lang po! Tulong!

Lolang Pulubi: Iha, tulungan ko kita.

Ariciel: Huwag po lola! Kayo naman po ang maiipit!

Lolang Pulubi: Hayaan mo na, matanda na naman ako eh. Ang paa mo lang naman ang naiipit hindi ba?

Kondoktor: Umupo na po ang lahat! Aandar na po!