Unreachable

Prologue

-Prologue-

"I'm sorry Shennie. Pero hindi na kita mahal"

"Yun na yun?! Tapos na? Lu! Wag ka namang ganyan oh!" Lumuhod ako sa harap niya para magmakaawa. Please Luhan, wag mo kung iwan.

"But I don't l-love you a-anymore...." pagdadahilan niya. Oh fuck! Bakit?!

"Why?" I asked coldly. Napaatras naman siya na para bang di niya inaasahang itatanong ko yun. What now?!

"B-because..." I smirk. I know that he love me. Tumayo ako at hinarap siya ng buong tapang. I know that his manager planned this.

"Tell me, lu, is it your manager who planned this?" I asked him. Yun lang naman ang kokontra samin eh. Ang manager niya. Noon pa. Ayaw na niya talaga sakin. Dahil ang mga katulad ko daw ay walang karapatang maging karelasyon ang isang taong sikat, gwapo, matalino, mayaman, in short, mga taong UNREACHABLE.

"N-no....please Shenie. Don't make this hard for me..." So siya patong nahihirapan? Wow ha! As in wow! Kapal din pala nito! Akala ko iba siya! Pero akala ko lang pala. Bwisit na mga lalaki!

"Ha! Ha! Ha!" I laugh sarcastically at him. "Mahirap bang mag let go ng isang mababaw na katulad ko?" Tanong ko sa kanya na siya nanamang nagpa-iyak sakin. Stupid me! Bakit ko pa ba siya iniiyakan? Pinunasan ko ang luha ko kahit tuloy parin ang agos nito. Nilingon ko siya, hindi siya nakatingin sakin. Bakit? Nagi-guilty ba siya? "Hoy! Sumagot ka! Ha?" sigaw ko.

"Please, Shenie....l-let me g-go" sabi niya saka umalis. Napaluhod nalang ako. Ano bang ginawa ko para iwan niya ko? Hindi pa ba sapat ang pagmamahal ko? Kulang pa ba? No! I can't lose him. Tumakbo ako papalit sakanya saka hinug. 

"Lu, w-wag mo kung iwan...please! Mahal kita...." bulong ko sa kanya.

"Wag mo na akong tawaging lu, at please Meishane. Maawa ka naman sa sarili mo, dun kana sa Enrique mo..." PAK! Ang babaw mo naman lu. Bagay lang sa kanya ang masampal. Dahil lang jan, sinayang niya ang 2years na pagsasamahan namin. Ang bobo niya!

"So yan ba ang dahilan ha?! Ganun ba ako kakati sa paningin mo? Ilang beses ko na bang sinabi sayo na KAIBIGAN ko lang siya. HA!" wala ba siyang tiwala sakin? "Ikaw nga jan, kaliwa't kanan ang mga babae na nakakasama mo, pero nag-isip ba ako ng masama sayo? Diba wala. BINABALIWALA ko nalang, dahil alam kung part lang yan sa trabaho mo....*sniff* Pero ikaw! *turo sa dibdib niya*  Binati lang ako, nagisip ka na ng masama..*sniff* Oh, t-tas ngayon wala kang masabi kasi totoo?"

"Sheine...."

"Tas tatawagin mo ako sa pangalan na yan? Akala ko ba Meishane?"

"I'm sorry...."

"Pweee! Wala ng magagawa ang sorry mo Luhan" nabigla naman siya ng tawagin ko siya sa pangalan niya. "Alam mo pagod na rin ako eh, mahal kita pero pagod na pagod na ako..." umupo ako sa may bench sa gilid namin. "Sawang-sawa na akong intindihin ka....kaya pinapalaya na kita, diba yun ang gusto mo? Ang iwan na kita?" 

"Sheine...let me ex---"

"Pero ito ang tatandaan mo luhan...

Tandaan mo to! Wala kanang babalikan na Meishane Daiyle Lei!"  sigaw ko saka tumakbo papalayo sakanya. 

_________

A/n: Nice ba?